Life

เมื่อพูดถึงคำว่าวาย บ่อยครั้งที่เราจะต้องเจอข้อถกเถียงน่าคิดต่อถึงการมีอยู่และแนวโน้มในการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมนี้

รวบรวมวิธีตอบคำถามแบบไล่เรียงเป็นขั้นตอน เป็นการตอบคำถามแบบ ‘วิชาการ’ ในเรื่องส่วนตัวเหล่านี้ ซึ่งคุณอาจนำไปลองใช้ตอบญาติผู้ใหญ่ – หรือหากญาติผู้ใหญ่ของคุณได้อ่านบทความนี้ก็จะเป็นการดี เพื่อทำความเข้าใจว่าทำไมคนอีกรุ่น อีกเจเนอเรชันถึงไม่อยากตอบคำถามเหล่านี้มากนัก... เผื่อบางทีคราวหน้า จะได้เตรียมคำถามที่ทำให้บทสนทนาราบรื่นมากกว่านี้

‘ชนชั้น ตัณหา และสัญชาตญาณสัตว์ป่าในการดำรงเผ่าพันธุ์’ หากจะมีองค์ประกอบเอกลักษณ์ใดของงานเขียนโทรปนี้ที่เร้าอารมณ์ในแบบที่หาไม่ได้จากงานเขียนวายแนวอื่น ก็คงจะหนีไม่พ้นสามสิ่งนี้

ฟังดูน่าจะเป็นเรื่องดีที่เรามีความสนิทหรือมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนที่เป็นหัวหน้า แต่ก็มีไม่น้อยที่พอมีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกันในการทำงาน ก็ทำให้เกิดอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถ้าอย่างนั้นแล้ว หัวหน้าและพนักงานควรเป็นเพื่อนกันไหม?

เว็บไซต์ Scientific American ที่รวบรวมงานวิจัยเกี่ยวกับศิลปินและนักเขียน พบว่า ศิลปินมีแนวโน้มเป็นไบโพลาร์ถึง 20 เท่า และมีโอกาสเป็นโรคซึมเศร้ามากกว่า 10 เท่า

แม้ความผิดของผู้กระทำชัดเจนจนไม่สามารถแก้ต่างได้ ทว่ายังมีหลายกรณีที่คำขอโทษเกิดขึ้นเพื่อปกป้องตัวเอง และอาจทำให้ผู้ถูกกระทำสับสนจทบทวนว่าหรือเราเองก็มีส่วนผิด? แม้จะไม่ได้เป็นเช่นนั้นก็ตาม

ทำไมวัยเพิ่งเริ่มต้นทำงานทั้งหลาย จำต้องแบกคนรุ่นก่อนหน้าจนหนักขนาดนี้ แล้วทำไมมนุษย์วัยทำงาน สร้างครอบครัวถึงไม่มีเส้นทางเลือกชีวิตของตัวเอง และทำไมการมีชีวิตเป็นของตัวเองถึงได้ยากเย็นนักในประเทศนี้

Glass Ceiling หรือเพดานแก้ว ที่มิเชลกล่าว เป็นคำที่ใช้เรียกอุปสรรคบางอย่างที่เปรียบเสมือนเพดานซึ่งไม่อาจมองเห็นได้ แต่กลับคอยขัดขวางไม่ให้กลุ่มคนอำนาจน้อย (Minority) หรือคนชายขอบในสังคมได้มีโอกาสก้าวหน้าและเจริญเติบโตในหน้าที่การงานอย่างเท่าเทียมกับผู้มีอำนาจนำ

สำหรับพนักงานต๊อกต๋อยอย่างเราๆ สภาวะคับขันทางการเงินย่อมไม่ใช่คนแปลกหน้า แต่เป็นสหายคนสนิทที่คอยแวะเวียนมาให้เห็นหน้า แม้ว่าเราจะยืนยันว่าไม่ได้คิดถึงเลยก็ตาม

เชื่อว่าหลายคนคงได้ยินเรื่องราวของสตรีผู้ทรงอิทธิพล ผู้หญิงที่ประสบผลสำเร็จ ผู้หญิงสวย (ในนิยามของ Beauty Standard) หรือวันเดอร์วูแมนมากความสามารถ ผ่านหูผ่านตามาบ้าง หากเทียบเรื่องราวของผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ไม่ได้นั่งบนเก้าอี้ผู้บริหาร เรื่องของพวกเธอกลับไม่ถูกพูดถึงมากนัก แต่จริงๆ แล้ว ทุกคนล้วนมีความพิเศษในแบบฉบับของตัวเอง

หากคุณเป็นพนักงานคนหนึ่งที่มีหัวหน้าหรือผู้บังคับบัญชา เป็นเรื่องปกติที่คุณจะไม่เห็นด้วยกับความคิดของพวกเขาในบางครั้งของการทำงาน แต่มักรู้สึก ‘ไม่กล้า’ ในการทักท้วง เพราะไม่ใช่หัวหน้าทุกคนที่ใจกว้างพอจะรับฟังความคิดเห็นแย้งของพนักงาน

ถ้าไม่สามารถพิสูจน์ถึงความงดงามเหมือนผู้หญิง อีกหนึ่งทางในการที่หญิงข้ามเพศจะถูกยอมรับจากสังคม ก็ต้องเป็นเรื่องนิสัยใจคอ เพราะกะเทยมักจะถูกคาดหวังให้เป็นคนเฮฮา อารมณ์ดีแบบเหมารวมอยู่เสมอ