Thought

‘ความกลัว’ เป็นสินทรัพย์ที่ค่อยๆ เสื่อมตามเวลา แต่คนก็จะหายกลัว ถ้าอันตรายที่ขู่ไว้ไม่เกิดขึ้นจริง ดังนั้น รัฐบาลจึงต้องลงทุนชดเชยค่าเสื่อมของความกลัว ด้วยการทุ่มเงินหล่อเลี้ยง พัฒนา และปรับปรุง ‘ทุนความกลัว’ ให้สูงอยู่เสมอ และนั่นเองก็ทำให้งบประมาณความมั่นคงของประเทศเราสูงขึ้นทุกที

แล้วจะทำอย่างไรดีเล่า ให้เราไม่ตกเป็นเหยื่อของเฟคนิวส์ อาจเริ่มต้นง่ายๆ จากแยกให้ออกว่า ข้อมูลข่าวสารนั้น เป็นแบบไหน ระหว่าง - ปลอมโดยเจตนา - ไม่เจตนาแต่ปลอม - ไม่ปลอมแต่จงใจให้เข้าใจผิด

จากดราม่า “พระพุทธรูปอุลตร้าแมน” ซึ่งกลายเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันอย่างมากในสังคมไทย ทั้งในแง่มุมการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะ และแง่มุมการดูหมิ่นพุทธศาสนา แม้ดราม่าจะจบลงที่การกราบขอขมาของนักศึกษาเจ้าของผลงาน แต่การเลือกจบดราม่าในแบบนี้นี่เอง ที่ทำให้ห็นถึงการใช้อำนาจบางอย่างในสังคมไทย แต่ขณะที่กระแสในโลกออกไลน์กลับมองอีกแบบ ก็ทำให้เห็นถึงมุมมองต่อสถาบันศาสนาที่เปลี่ยนไป แต่ใครล่ะ ที่ต้องขยับตัวตาม

เป็นเรื่องบังเอิญที่นักคิดหลายคนจะคิดเห็นตรงกันในทำนองว่าความรักก็ไม่ต่างจากการปฏิวัติ และศัตรูของความรักก็คือการปฏิบัติจนเป็นนิสัย

เลิกถาม

สถาบันศาลเองก็ถูกใช้เป็น "เครื่องมือทางการเมือง" เช่นนี้แล้ว จะทำอย่างไรให้สถาบันศาลยังคงสง่างามเป็นที่เคารพต่อสังคม?

ฮาน บยุง-ชอล เรียกสภาวะในปัจจุบันว่า inferno of the same ที่หลายครั้งเรามองทุกอย่างโดยเชื่อมโยงว่าเหมือนกันกับตัวเราเอง แม้แต่คนรัก เรารักผู้อื่นที่ความเหมือนตัวเราเอง และนั่นก็ไม่ต่างกับการรักตัวเองอย่างลุ่มหลง

ไหว้เขาสิลูก

จะทำอย่างไรดี ไม่ให้ "ศูนย์ต้านข่าวปลอม" กลายเป็นเครื่องมือเผยแพร่โฆษณาชวนเชื่ออีกช่องทางของรัฐ และเป็นข้ออ้างคุกคามผู้เห็นต่าง หรือเครื่องมือบั่นทอนเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นและการล้อเลียนของประชาชน

ทุกวันนี้เรามีทางเลือกมากมายในความรัก และก่อนจะทำความเข้าใจสถาปัตย์ของทางเลือกในปัจจุบัน ผู้เขียนขอพาเราสืบย้อนกลับไปในห้วงเวลาที่ความรักและทางเลือกยังไม่บรรจบพบเจอกัน

Before - After

วิเคราะห์ความรักผ่านกรอบอธิบายทางด้านสังคมวิทยา ใช่หรือไม่ว่า ความรักได้ตายลงไปพร้อมๆ กับการก่อตัวของระบบทุนนิยม?