Culture

ยังไม่ต้องก้าวเท้าออกจากที่พัก เราก็แอบทำความรู้จัก ‘เมือง’ นั้นๆ ผ่านสเตชั่นบุฟเฟต์อาหารเช้าในโรงแรมก่อนได้

ชวนดูผลงานของศิลปินที่มีความหลากหลาย ตั้งแต่ ผู้ป่วยทางจิตเวช ผู้สูงอายุ ผู้พิการ ผู้ต้องขัง ฯลฯ ทั้งชาวไทยและญี่ปุ่นรวม 51 ผลงานด้วยกัน

Kavich Neang ผู้กำกับชาวกัมพูชาเกิดและเติบโตในตึกขาว กรุงพนมเปญ ตอนที่รู้ว่ามันกำลังจะถูกทุบ โดยไม่ทันตั้งตัวเขาคว้ากล้องมาบันทึกห้วงเวลาสุดท้ายไว้ ‘Last Night I Saw You Smiling’ จึงเป็นภาพยนตร์สารคดีที่บันทึกและแช่แข็งช่วงเวลาให้เป็นเหมือนผีที่กลับมาทุกครั้งยามมันถูกเปิดดู

ผู้เขียน The Vegetarian ฉายให้เห็นภาวะความเป็นชายขอบของผู้หญิงที่กินมังสวิรัติในเกาหลีใต้ ขณะที่ตัวเอกไม่ได้ส่งเสียงพูดหลักการของตัวเอง ตัวละครอื่นก็ไม่ได้ทำความเข้าใจ

เพียง 1 ครั้งต่อปีที่สถานทูตฝรั่งเศสประจำประเทศไทย เปิดให้ผู้ชมได้สำรวจพื้นที่ทางวัฒนธรรมและสถาปัตยกรรมทั้งด้านในและรอบนอก ในงานวันมรดกยุโรป (European Heritage Days) ที่ในปี 2562 นี้มาในธีม Arts and Entertainment

ดุจดาว วัฒนปกรณ์ เปิดเปลือยประวัติศาสตร์ชีวิตตนเองผ่านหนังสือเล่มแรกชื่อ ‘ปีแสง’ ยืดอกรับทุกสิ่งที่เป็นตัวเองอย่างจริงใจ บอกเล่าการก้าวข้ามความเจ็บปวดและกระบวนการเรียนรู้ชีวิตที่ยังคงดำเนินต่อไป เฉกเช่นเดียวกับทุกคน

นานๆ ครั้ง ท้องถนนของเมืองใหญ่ที่มักจะคลาคล่ำไปด้วยยวดยานพาหนะสัญจรไปมาอย่างคับคั่ง จะกลายเป็นพื้นที่รองรับหนังสือจำนวน 1 แสนเล่มเต็มพื้นที่ถนน และหนังสือแต่ละเล่มก็จะส่องสว่างไปด้วยแสงไฟราวกับมีชีวิต

นอกจากเรื่องการใช้กูเกิลแล้ว เรื่องเสื้อสูทของนายกรัฐมนตรีที่กระดุมแทบจะหลุดออกจากรังดุมด้วยเพราะไม่ปลดกระดุมเม็ดบนออกเวลานั่ง กลายมาเป็นอีกหนึ่งหัวข้อให้ถกเถียงกันในเรื่อง ‘กฎแฟชั่น’ ว่าเวลานั่งต้องปลดกระดุมสูทออกในกรณีที่ใส่สูทกระดุมแถวเดียว แต่เดี๋ยวนะ...นั่นไม่ใช่ ‘กฎแฟชั่น’

งานมหกรรมหนังสือระดับชาติครั้งที่ 24 ใกล้เข้ามาแล้ว Word Odyssey อาทิตย์นี้ชวนไปดูที่มาของคำว่า read และสำรวจสำนวนในภาษาอังกฤษเกี่ยวกับการอ่านกัน

หนังสือ 8 ปกสุดปัง ที่ควรรีบไปสอยตั้งแต่ในงานมหกรรมหนังสือระดับชาติครั้งที่ 24 ณ อิมแพ็ค เมืองทองธานี

เมื่อเด็กทารกร้องไห้ แม่จะลุกเดินไปหาลูกน้อย แต่ก่อนจะถึงตัวเด็ก เธอจะหยุดยืน ปล่อยให้เด็กเปล่งเสียงร้องต่อไปโดยไม่เข้าไปกล่อมหรืออุ้มตัวขึ้นมา นี่คือส่วนหนึ่งของปรัชญาการเลี้ยงลูกในเยอรมนียุคนาซี

Ad Astra เป็นมากกว่าหนังไซไฟวิทยาศาสตร์ที่เล่าถึงการตามหาพ่อที่สูญหาย แต่มันยังพูดถึงภาวะความสิ้นหวัง หมดอาลัยตายอยากของการเป็นมนุษย์ ไปจนถึงการแสวงหาการมีอยู่ของพระเจ้า