Thought

ผู้นำลัทธิหนึ่งเคยพยากรณ์ว่าโลกจะมาสู่จุดจบในวันที่ 21 ธันวาคม ค.ศ. 1954 แล้วบอกให้สาวกเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับ ‘วันพิพากษา’ แต่เมื่อวันแห่งคำพยากรณ์มาถึงและผ่านไปอย่างราบรื่น แทนที่สาวกจะเสื่อมศรัทธาในตัวศาสดา กลับยิ่งทวีศรัทธาในตัวเธอ ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น

แม้เรามักจะได้ยินนิทานที่บอกอ้อมๆ ว่า การรัฐประหารเป็นคำตอบของวิกฤตการเมืองที่ช่วยแก้ปัญหานักการเมืองโกงกิน แต่ในทางสากล การรัฐประหารทั่วโลก คือการแบ่งสรรประโยชน์กันในหมู่ชนชั้นนำและทหาร

ประชาธิปัตย์ในยุคที่ ‘จุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์’ เป็นหัวหน้าพรรค ดูจะเป็นบทอวสานของเครือข่าย กปปส. ที่เกาะอยู่กับพรรคประชาธิปัตย์มาหลายปี และอาจเป็นโอกาสสำคัญให้พรรคได้ฟื้นฟูสถานะการเป็นพรรคการเมืองหลักของประเทศให้กลับคืนมา

15 พฤษภาคมนี้ พรรคประชาธิปัตย์จะเลือกหัวหน้าพรรคคนใหม่ สิ่งที่สำคัญกว่าการจับตาว่า ผู้นำคนใหม่จะเอาพรรคไปร่วมทีมกับพรรคพลังประชารัฐหรือไม่ ก็คือ พรรคประชาธิปัตย์มีวิสัยทัศน์ระยะยาวอย่างไร หลังจากพ่ายแพ้ต่อเนื่องมาเกือบสามทศวรรษ ซึ่งเน้นเดินเกมทำลายคู่ต่อสู้จนสำเร็จ แต่กลับไม่เคยได้ใจจากประชาชน

แม้คนจำนวนมากจะเลือกพรรคอนาคตใหม่เพราะไม่พอใจความล้าสมัยของผู้มีอำนาจ แต่ฝ่ายต้านธนาธรมองว่าผู้สนับสนุนพรรคอนาคตใหม่เป็นเสื้อแดง สมุนทักษิณ ซ้ายจัดดัดจริต หรือพวกคลั่งประชาธิปไตย และธนาธรก็เป็นเสมือน “คนแปลกหน้า” ที่โผล่เข้ามาในระบบการเมืองซึ่งเต็มไปด้วยสายสัมพันธ์เก่าๆ ที่เขาอุปถัมภ์ค้ำจุนกันมานาน

ชะตากรรมที่อาจเกิดกับคุณมิ่งขวัญนับจากนี้ อาจเป็นการดูด ส.ส. ผ่านยุทธวิธียุบพรรคเศรษฐกิจใหม่ ซึ่งทั้งหมดนี้สะท้อนว่า แรงต้านต่อการเปลี่ยนประเทศตอนนี้มีสูงมาก

ดูไว้เป็นตัวอย่าง

หลายคนบ่นหดหู่การเมือง เลือกตั้งไปแล้วก็ยังไม่มีความคืบหน้า หรือเราควรเลิกสนใจการเมือง กลับไปหาช่องทางทำมาหากินของตัวเองจะดีกว่า? จะทุ่มเทกับเรื่องการเมืองไปทำไม ยังไงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องของเรา? ... ไม่ใช่สิ! การมีส่วนร่วมทางการเมืองและพลังของเทคโนโลยี จะพาสังคมเราให้มีความหวัง และเราจะเดินหน้าต่อไปได้

ช่วยหน่อยนะ

หลังเลือกตั้ง ...

สิ่งที่หวงแหน