Art and Design

เธอยึดการวาดภาพแอ็บสแตร็กต์เป็นอาชีพหลัก และเมื่อไม่นานมานี้ก็เพิ่งพบจุดเปลี่ยนในชีวิต จากที่คิดว่าตัวเองทำงานแบบ ‘art for art’s sake’ เธอกลับพบว่างานตัวเองเป็นคอมเมอร์เชียลอาร์ต

ปีที่ 3 ของโครงการบ่มเพาะและสร้างเครือข่ายศิลปินหน้าใหม่ Early Years Project COEVAL โดยหอศิลป์กรุงเทพฯ ผลงานทั้ง 7 ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ ศิลปินจะลงมือสร้างสรรค์โปรเจ็กต์ของเขาไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ

แต่ก่อนคำว่า ‘หัตถกรรม’ อาจจะมาพร้อมกับภาพคุณตาคุณยายในชุดซิ่นกำลังม้วนเส้นยืนสำหรับทอผ้า แต่เมื่อได้รับการบรรจุอยู่ในพจนานุกรมความ ‘คราฟต์’ กระบวนการสร้างงานที่เน้นการทำด้วยมือก็เริ่มได้รับความสนใจในหลายบริบท

กรกฤต อรุณานนท์ชัย คือศิลปินไทยผู้เป็นที่รู้จักในหลายประเทศ เขาทำงานศิลปะหลากหลายรูปแบบ ตั้งแต่จิตรกรรม ภาพถ่าย ประติมากรรม ศิลปะจัดวาง จนถึงวิดีโออาร์ต ที่ว่าด้วยคอนเซปต์อันหลากหลาย

“ไปดูตึก” ใครที่มีเพื่อนเป็นสถาปนิกอาจจะได้ยินคำพูดนี้อยู่บ่อยๆ พร้อมคำถามในหัวว่าไปเมืองนอกเมืองนาทั้งทีจะดูแค่ตึกจริงๆ หรือ?

โมโมโกะ ซากุระ นักวาดการ์ตูนเรื่อง จิบิ มารุโกะจัง เสียชีวิตจากโรคมะเร็งเต้านมด้วยวัย 53 ปี ตั้งแต่เมื่อวันที่ 15 สิงหาคมที่ผ่านมา

ช่วงนี้จนถึงต้นเดือนพฤศจิกายน 2018 ก็กำลังมีนิทรรศการ ฟรีดา คาห์โล ที่ Hungarian National Gallery ณ เมืองบูดาเปสต์ ประเทศฮังการี และได้กลายเป็นประเด็นร้อนฉ่า เพราะฝ่ายอนุรักษนิยมในฮังการีมองว่า การจัดงานนิทรรศการฟรีดา คาห์โล ก็เท่ากับการเอาเงินรัฐมาสนับสนุนคอมมิวนิสต์นั่นล่ะ

16 สิงหาคม ของทุกปีจะมีการทำบุญวันคล้ายวันเกิดของ อาจารย์จักรพันธุ์ โปษยกฤต และในปี พ.ศ. 2561 นี้พิเศษขึ้นอีก ด้วยการเปิดตัวนิทรรศการหมุนเวียนที่จัดแสดงผลงานชั้นครูที่บ้านของท่านเอง

ไม่ว่าจะถูกจดจำมาอย่างไร ภูมิภาคปาตานี ก็เต็มไปด้วยความหลากหลายและซับซ้อนกว่านั้น และนิทรรศการ RE/FORM/ING PATANI ก็บอกเล่าภาพเหล่านั้นได้อย่างงดงามลึกซึ้ง

ในฐานะนักมานุษยวิทยา สมัคร์ กอเซ็ม กำลังทำงานวิจัยเรื่องเควียร์มุสลิมในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ส่วนในบทบาทของศิลปิน สมัคร์มีผลงานวิดีโอศิลปะและภาพถ่ายว่าด้วยประเด็นข้างต้น

ในนิทรรศการศิลปะครั้งสำคัญอย่าง Skulptur Projekte Münster หนึ่งในงานที่โดดเด่นที่สุดเป็นของ ไอเซ่ แอคมัน (Ayşe Erkmen) ศิลปินร่วมสมัยชาวตุรกี ที่คราวนี้ เธอทำให้การเดินบนผิวน้ำไม่ใช่ปาฏิหาริย์อีกต่อไป

ชวนมองไปที่รัฐบาลเยอรมันที่ให้งบประมาณสนับสนุนเรื่องศิลปวัฒนธรรมเพิ่มขึ้นทุกๆ ปี ขณะที่ผู้บริหารกรุงเทพมหานครยังคงมองเห็นหอศิลป์กรุงเทพมหานครเป็นภาระทางการเงิน