Author: ศุภชัย เกศการุณกุล

สนทนาข้ามทวีปกับ ‘กอฟ’ - ภรณ์ทิพย์ มั่นคง อดีตนักโทษคดี 112 หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ นักเขียนเจ้าของผลงาน “มันทำร้ายเราได้แค่นี้แหละ” ว่าด้วยเส้นทางนักกิจกรรมทางการเมือง ประสบการณ์ในเรือนจำ สถานะปัจจุบันในต่างแดน พร้อมด้วยมุมมองเรื่องชีวิต ความรัก และภาพร่างของอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

ชัยพร อินทุวิศาลกุล หรือจ๊อก วัย 37 ปี เป็นเจ้าของโรงพิมพ์ภาพพิมพ์ เป็นลูกชายคนโต เป็นมิตรของคนวงการน้ำหมึกทุกรุ่น เป็นสามีสุดเซอร์ฯ ของคุณหมอ เป็นพ่อที่ไม่ชอบบังคับลูก และเป็นเพื่อนมนุษย์ผู้มีศรัทธาในเพื่อนมนุษย์ด้วยกันยิ่งนัก

ย้อนกลับไปในวัยสาว นอกจากแม่พนิดาจะได้เรียนการทำอาหารไทยตำรับชาววังจากยายผาดตั้งแต่เด็กแล้ว แม่ยังได้เรียนการจัดการครัวสมัยใหม่เมื่อยายผาดส่งแม่พนิดาไปเรียน ‘การครัว’ ที่โรงเรียนการเรือนโชติเวช

4-5 ปีที่ผ่านมา ศิลปินคนนี้เดินทางไม่หยุดหย่อน ทั้งไปเป็นศิลปินพำนัก ไปเปิดงานแสดงภาพสีน้ำ และเดินทางเพื่อหาความรู้และอัพเดทโลกของศิลปะ ปีที่แล้วเขาเดินทางเยอะมากเสียจนอยู่เมืองไทยไม่ถึงสามเดือน

อาคารอิฐทรงเมดิเตอร์เรเนียนอันทรุดโทรมที่จังหวัดลพบุรี ทำให้ แคลร์ คีฟ-ฟอกซ์ สงสัยและเดินเข้าไปดูให้ละเอียดยิ่งขึ้น จึงพบคำอธิบายว่าเป็นบ้านของฟอลคอน—เจ้าพระยาวิชเยนทร์ในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช เธอจดจำชื่อฟอลคอนไว้ ตั้งใจว่าจะเขียนบทความสักชิ้นเกี่ยวกับเรื่องนี้

เขาคิดว่าถ้าทุ่มเทฝึกซ้อมมากๆ แล้วฝีมือจะดีขึ้น แต่ยิ่งฝึกซ้อมก็ยิ่งไม่ก้าวหน้า ยิ่งฝึกซ้อมกลับยิ่งผิดพลาด

“มีคนชอบถามว่าเป็นยังไง เกิดมาเป็นลูกเสนีย์ เสาวพงศ์ มันก็ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเป็นพิเศษ ถ้าคุณเกิดเป็นลูกปิกัสโซก็คงไม่ได้ตื่นเต้นอะไรใช่ไหม"

แล้วความรักก็มักเป็นเช่นนี้ หากไม่สร้างสรรค์สิ่งดีงาม ก็มักทำลายจนแทบไม่หลงเหลือความสวยงามของชีวิตไว้เลย

ขณะที่ชีวิตวัยรุ่นที่ใฝ่ฝันเป็นเชฟกำลังไปได้สวย แต่ก็สร้างความขัดแย้งขึ้นในใจ ยิ่งทำงานมากเท่าไร เขายิ่งรู้ตัวว่าไม่รู้อะไรเลย เขารู้สึกด้อยปัญญาเหมือนกบใต้กะลาเล็กๆ เขาจึงลาออกจากตำแหน่งเชฟ แล้วตระเวนฝึกงานในครัวของร้านอาหารต่างๆ ในลอนดอน บางครั้งได้เงินค่าจ้างบ้าง บางคราวไม่ได้.. แต่เต็มใจ

6 ปีที่สถาบันอัลคิเมีย (Alchimia, School of Contemporary Jewellery and Design) ฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี เป็นช่วงเวลาแห่งการปรับเปลี่ยนและปลูกฝังวิธีคิดแบบใหม่ให้ฤดีทั้งวิธีการทำงานและการใช้ชีวิต

ผมมองภาพที่อยู่ข้างหน้าด้วยความรู้สึกแปลก มันเป็นการทรมานหรือความบันเทิง เป็นการถูกกระทำด้วยการขืนใจหรือการยอมให้กระทำด้วยความพึงพอใจ ความเจ็บปวดที่ได้รับเป็นสิ่งที่อยากหลีกหนีหรือไขว่คว้าปรารถนา

แอ๋มเป็นลูกสาวของเจ้าหน้าที่รังสีเทคนิคที่โรงพยาบาลวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม ใช้ชีวิตในวัยเด็กส่วนใหญ่อยู่ในโรงพยาบาล กระทั่งมาเรียนต่อพยาบาลที่มหาวิทยาลัยมหิดล แม่เป็นช่างเย็บผ้าทำงานที่บ้าน ชีวิตวัยเด็กของแอ๋มห้อมล้อมไปด้วย ‘พี่น้อง’ ซึ่งแม่รับมาเลี้ยงจากญาติที่ครอบครัวมีปัญหา