มึนอนั่งเงียบอยู่ที่เบาะหลังมาตลอดทางจากกรุงเทพฯ ถึงเพชรบุรี กระจกรถเปิดให้ลมจากข้างนอกเข้ามาบ้างเพื่อความสดชื่น ผมอาสาไปส่งเธอและลูกสาวที่บ้านป่าละอู มึนอชินกับการเดินทางในกรุงเทพฯ เพราะเคยไปๆ มาๆ เพื่อเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ ที่เกี่ยวกับชาติพันธุ์ ชนกลุ่มน้อย และสิทธิมนุษยชนที่มักจัดขึ้นในเมือง