Author: สาธิต มนัสสุรกุล

นี่จะเป็นศึกระหว่าง นาจิบ ราซัค นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันวัย 65 ปี และมหาเธร์ โมฮัมหมัด อดีตนายกรัฐมนตรีวัย 92 ปี ขับเคี่ยวกันระหว่างคนรุ่นเก่ากับคนรุ่นเก่ากว่า ไม่มีคนรุ่นใหม่

นอกจากจะเฝ้ารอคำตัดสินสินในคดีสินบนอพาร์ตเมนต์หรู สิ่งสำคัญคือรออยู่คือ การจองจำครั้งนี้ จะส่งผลสะเทือนต่อการสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีปีนี้หรือไม่

โลกจับตาดูอย่างมีความหวัง ว่าเกาหลีเหนือจะยอมปลดอาวุธนิวเคลียร์ แต่นั่นหมายความว่า สหรัฐฯ ต้องถอนทหารออกจากเกาหลีใต้ ยกเลิกความเป็นพันธมิตรนิวเคลียร์กับรัฐบาลโซล ซึ่งถือเป็น ‘ราคาขาดตัว’ ที่ไม่อาจลดหย่อนได้

สัปดาห์ที่แล้ว สหรัฐฯ กับจีน คู่ค้าอันดับต้นของโลก ต่างก็งัดมาตรการขึ้นภาษีนำเข้ามาใช้ข่มขู่ให้อีกฝ่ายเปลี่ยนนโยบายและการปฏิบัติด้านการค้า ซึ่งหากเอาจริง ต่างฝ่ายต่างจะเจ็บหนักเข้าเนื้อตัวเอง แถมชาวโลกก็จะโดนลูกหลงไปด้วย

ผู้เชี่ยวชาญด้านจีนศึกษาเคยทำนายว่า ภายใต้นโยบายของประธานาธิบดีสีจิ้นผิง โลกาภิวัตน์และการเปิดตลาดเสรีน่าจะเป็นตัวทำลายระบอบเผด็จการคอมมิวนิสต์จีนได้ แต่งปัจจุบัน อินเทอร์เน็ตในจีนยังถูกควบคุมเข้มงวด นักเคลื่อนไหวถูกเล่นงาน จีนยังคงไร้วี่แววของประชาธิปไตย และสภาตรายางของจีนก็เพิ่งโหวตเลือกสีจิ้นผิงให้เป็นประธานาธิบดีสมัยที่สอง

ชาติเอเชีย-แปซิฟิกลงนามข้อตกลงการค้าเสรี 11 ประเทศ สวนทางสหรัฐอเมริกา ที่มุ่งกีดกันการค้าภายใต้คำขวัญ ‘อเมริกาต้องมาก่อน’ ทำให้เกิดคำถามต่อบทบาทของพี่ใหญ่ในภูมิภาค

ทั่วโลกจับตาการประชุมสภาผู้แทนประชาชนจีนเป็นพิเศษ เพราะมีวาระที่จะแก้รัฐธรรมนูญสองเรื่องสำคัญ คือ การยกเลิกการจำกัดวาระดำรงตำแหน่งของประธานาธิบดี และการบรรจุอุดมการณ์ทางการเมืองของผู้นำคนปัจจุบันไว้ในรัฐธรรมนูญ อุดมการณ์ที่ว่านี้มีชื่อเรียกเป็นทางการว่า “ความคิดสีจิ้นผิงว่าด้วยสังคมนิยมแบบจีนในยุคใหม่”

เมื่อกลางเดือน ก.พ. สำนักข่าวรอยเตอร์รายงานว่า ญี่ปุ่น อินเดีย ออสเตรเลีย และสหรัฐฯ กำลังหารือกันจัดทำโครงการสาธารณูปโภคระดับภูมิภาค เพื่อเป็น ‘ตัวเลือก’ สำหรับประเทศกำลังพัฒนาที่ได้รับข้อเสนอโครงการจากจีน

ภาพการเดินเที่ยวด้วยกันในกรุงปักกิ่ง รวมถึงข่าวจากทางสื่อมวลชนในญี่ปุ่นและฮ่องกงที่แสดงให้เห็นว่า ทักษิณ - ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เดินทางเข้าออกประเทศทั้งสามนี้ในสัปดาห์ที่ผ่านมา นับเป็นปรากฏการณ์ที่ชวนให้อ่านความหมาย

ในเมื่อประเทศมหาอำนาจก็ต้องคำนึงถึงผลประโยชน์ของตัวควบคู่กับหลักประชาธิปไตย น้ำเสียงที่มีต่อแนวโน้มเลื่อนเลือกตั้งของไทยจึงไม่ขึงขังนัก ไม่มีมาตรการกดดัน ไม่มีการใช้ภาษาการทูตอย่าง ‘วิตกกังวล’ หรือ ‘ขอเรียกร้อง’ แต่แม้กระนั้น ถ้าจะสรุปว่า ฝรั่งไม่แคร์ ก็ดูจะพูดเกินไป