สิ่งมีชีวิตทุกสายพันธุ์ ล้วนมีเป้าหมายที่ชัดเจนร่วมกันอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ การดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์ของตนเองให้ยาวนาน และยั่งยืนที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่เกิดและวิวัฒนาการขึ้นมาบนโลกนั้น ‘มนุษย์’ นับว่าเป็นหนึ่งในชนิดพันธุ์ที่ปรับตัว และดำรงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์ของตนเองได้ดีที่สุด โดยเฉพาะกับมนุษย์สายพันธุ์ปัจจุบัน (Homo sapiens sapiens) ที่มีความฉลาด และพลังสมองเป็นเครื่องมือหลักอันทรงแสนยานุภาพ แถมด้วยระบบสังคมที่พร้อมดูแลทารกที่พึ่งเกิดได้อย่างสุดแสนจะเพอร์เฟ็กต์ (นับรวมองค์ความรู้ทางการแพทย์เข้าไปด้วยนะ) ไม่เพียงเท่านั้น มนุษย์ยังมีความสามารถในการขยายพันธุ์ ที่รวดเร็วพอตัวในกลุ่มสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมด้วยกันเอง เพราะพวกเราไม่ต้องรอให้ถึงช่วงติดสัด (สามารถผสมพันธุ์ได้ตลอดเวลาเมื่อถึงวัยเจริญพันธุ์ ส่วนจะสำเร็จหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับช่วงตกไข่ของเพศเมีย และปัจจัยที่เกี่ยวข้อง) และเมื่อกาลเวลาผ่านไป พวกเราก็ได้นำเอาทั้งความสามารถ และ ‘จำนวน’ เข้ายึดครองโลกใบนี้ได้สำเร็จ ปัจจุบันเรามีจำนวนประชากรทั้งสิ้นรวมแล้วกว่า 7.8 พันล้านคน จะพูดว่าชนิดพันธุ์ของเรานั้น เลือกที่จะเดินเกมชีวิตในลักษณะเจริญทีหลังแบบเอกซ์โพเนนเชียล (exponential) ก็ว่าได้ เพราะพอเราสั่งสมความรู้มากขึ้นก็มีแต่จะพัฒนาคุณภาพชีวิต และสภาพสังคมไปเรื่อยๆ แบบไร้ขีดจำกัด (ซึ่งรวมถึงจำนวนลูกหลานที่เราผลิตได้ด้วย เพราะมนุษย์สมัยใหม่นั้น กำจัดนักล่าและขีดจำกัดตามธรรมชาติของตนเองไปได้แล้ว) ตัวเลขเจ็ดพันล้านนี้ เป็นประเด็นที่ดูน่าหวาดกลัวในความคิดของหลายๆ คนในรูปแบบของแนวคิด ‘ประชากรล้นโลก’ ที่มีให้เห็นกันตามภาพยนตร์และสื่อร่วมสมัยมากมาย ตั้งแต่เจมส์ บอนด์, คิงส์แมน, หรือเกมต่างๆ ที่ตัวร้ายต่างก็ยกเอาแนวคิดนี้มาเป็นข้ออ้างในการยึดครองโลก หรือทำลายเผ่าพันธุ์มนุษย์ทิ้งไปให้หมด ซึ่งถ้าถามว่าแนวคิดนี้มีความเป็นจริงมากน้อยขนาดไหน […]
