Author: ธีรภาส ว่องไพศาลกิจ

บิน (BIN) เป็นละครเวทีเกี่ยวกับตัวละครชื่อ ‘ยุ๊ด’ (ไม่ใช่ยุดธรรมดา แต่เป็น ยุ๊ด ที่มีไม้ตรีด้วย) เขาวนเวียนอยู่ในสถานที่ที่ชื่อว่า ‘โรงนำกลับมาใช้ใหม่’ ละครถูกเล่าผ่านนักแสดงสี่คนที่เล่นเป็นยุ๊ดในห้าช่วงวัยด้วยกัน

กวีบทแรกที่ถูกใช้ใน The Garden of Words ถูกยกมาจากกวีโบราณของญี่ปุ่นและมีบทโต้ตอบของมันอยู่ ซึ่งตัวละครในเรื่องได้ใช้เวลาอีกยาวนาน ผ่านเรื่องราวมากมายในช่วงเปราะบางของชีวิต กว่าจะได้เอ่ยตอบกลับกวีบทนี้

ในแง่หนึ่ง ความตายของผู้กำกับได้รักษา An Elephant Sitting Still ให้เป็นอย่างที่เขาตั้งใจ โปรดิวเซอร์ยอมให้หนังมีความยาว 4 ชั่วโมง จากที่ตอนแรกจะหั่นเหลือครึ่งหนึ่ง และมันอาจเป็นอีกสาเหตุให้คนหันมาสนใจงานชิ้นนี้มากขึ้น แต่แม้ไม่ได้ประกอบกับความตายของผู้กำกับ ตัวหนังก็ยังทรงพลังอย่างยิ่งด้วยตัวของมันเอง

นี่ไม่ใช่หนังสือเล่าเรื่องสยองขวัญในโตเกียว แต่เล่าเรื่องวัฒนธรรมย่อยที่บางครั้งอยู่นอกสายตาของคนทั่วไป มองไม่เห็นจนคล้ายไม่มีตัวตน แต่สามารถนำไปรวมเป็นเรื่องเล่าใหญ่ซึ่งอธิบายความเป็นญี่ปุ่น ได้เป็นอย่างดี

ตามรอยดนตรีของ ริวอิจิ ซากาโมโตะ ต่อจากหนัง Ryuichi Sakamoto: Coda ทั้งการเป็นศิลปินเพลงอิเล็กทรอนิกส์ซินธ์ป๊อปปลายยุค 70s นักแต่งเพลงประกอบภาพยนตร์ ไปจนถึงนักเคลื่อนไหวทางสังคมผู้ต่อต้านการใช้พลังงานนิวเคลียร์ จนถึงอัลบั้มใหม่ล่าสุดในปี 2017 ที่สร้างความตื่นเต้น

JAM บาร์เล็กๆ ใกล้สถานีสุรศักดิ์ เป็นพื้นที่สนับสนุนซีนดนตรีและศิลปะอย่างหลากหลายไร้ข้อจำกัด โดยเฉพาะศิลปินใต้ดินที่น่าจับตา ในบรรยากาศเหมือนบ้านเพื่อนที่บางที คนต้องลุกให้หมานั่ง

สองนิทรรศการน่าสนใจในไต้หวัน อันได้แก่ Fever Room แบบฟูลสเกล ของเจ้ย—อภิชาติพงศ์ และ Walker ของไฉ้ หมิงเลี่ยงผู้กำกับชื่อดังชาวไต้หวัน

Arca คือนักดนตรีและโปรดิวเซอร์ของศิลปินตัวท็อป ขณะที่งานส่วนตัวนั้น เขาดำดิ่งลงสู่การทดลองทางดนตรีอย่างสุดขั้ว พร้อมๆ กับที่ปลดตัวเองออกจากเพศสภาพและการจัดประเภทของสังคม

ในวงการศิลปะและดนตรี เราสามารถพบเห็น Hauntology ได้เป็นจำนวนมาก ซึ่งหลายครั้งเป็นความตั้งใจของศิลปินที่จะหยิบเอาช่วงเวลาอื่นมาปรุงใหม่ในงานของตน