ผู้หญิง: เร้นลึกคือความร้ายกาจชวนสะพรึง

หากพูดถึงตัวละครในภาพยนตร์สยองขวัญ ‘ตัวร้าย’ ที่ติดอยู่ในความทรงจำของคุณคือใคร? Freddy Krueger อาจเป็นชื่อแรกๆ รองลงมาคือ Michael Myers และแน่นอน Jason Voorhees หรือตัวละครจากหนังสือของนักเขียนชื่อดัง Pennywise 

แต่เราอาจมองข้ามหรือหลงลืมไปว่าตัวละคร ‘ผู้หญิง’ จากภาพยนตร์หลายเรื่องก็น่าหวาดหวั่นไม่แพ้กัน ภายใต้ความบอบบาง อ่อนหวาน อบอุ่น อ่อนโยน เร้นลึกคือความร้ายกาจที่บางทีก็ทั้งหลอน ทั้งสั่นประสาท และสร้างความพินาศได้ไปจนถึงแก่ความตาย

Misery (1990)

เรื่องนี้มาจากนวนิยายชื่อเดียวกันของ สตีเวน คิง และเป็นหนึ่งในเรื่องที่เขาเอ่ยปากชื่นชมในการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ ซึ่งกำกับฯ โดย ร็อบ ไรเนอร์ ผู้เป็นทั้งนักแสดงดาวตลก (ผลงานกำกับฯ อีกเรื่องของไรเนอร์ที่สร้างจากบทประพันธ์ของ สตีเวน คิง ก็คือ Stand by Me [1986])

เกี่ยวกับนวนิยายเรื่อง Misery เป็นเวลายาวนานกว่าสองทศวรรษที่คิงปฏิเสธที่จะพูดถึงแรงจูงใจในการเขียน เพราะเขายังไม่พร้อม และเกรงว่ามันจะเบี่ยงเบนประเด็นของเรื่องราวทั้งหมด จนภายหลังคิงจึงเอ่ยปากว่า มันมีที่มาจากการต่อสู้ระหว่างตัวเขากับยาเสพติด ‘แอนนี่’ ตัวละครในเรื่อง ก็คือตัวแทนของการพึ่งพายาเสพติด 

ส่วนการเลือกตัวแสดงที่จะมารับบท ‘พอล เชลดอน’ นักเขียนในเรื่อง Misery เดิมทีมีการเสนอชื่อของ แจ็ค นิโคลสัน แต่แจ็คลังเลใจที่จะปรากฏตัวในหนังที่สร้างมาจากนวนิยายของคิงอีกครั้ง จากที่เคยรับบทนำมาแล้วในเรื่อง The Shining (1980) สุดท้ายบทนี้ จึงไปตกอยู่กับ เจมส์ คานน์

เนื้อเรื่องของภาพยนตร์ก็คือ ‘พอล เชลดอน’ นักเขียนนวนิยายชื่อดัง ที่หนังสือของเขาประสบความสำเร็จ ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า วันหนึ่งพอลสร้างสรรค์ผลงานชิ้นใหม่จนเสร็จ มันคือตอนจบโดยสมบูรณ์ของเรื่อง Misery แต่โชคไม่ดี—ขณะที่เขาขับรถออกไปเพื่อส่งต้นฉบับ พอลประสบอุบัติเหตุจนหมดสติ เขารอดมาได้เพราะความช่วยเหลือของ ‘แอนนี่ วิลค์ส’ (รับบทโดย เคธี เบทส์) พยาบาลสาวใหญ่ที่พาเขามารักษาตัวที่บ้านของเธอ

เมื่อพอลฟื้นคืนสติ แต่ร่างกายยังบาดเจ็บและขาหัก แอนนี่รีบบอกเขาทันทีว่าเธอเป็นแฟนนักอ่านตัวยงของเขา พอลจึงยินยอมให้เธอได้อ่านต้นฉบับเรื่องใหม่ ซึ่งการตัดสินใจนั้นได้กลับกลายเป็นฝันร้ายของเขาไปอีกนาน เพราะทันทีที่แอนนี่อ่านจบ จากพยาบาลใจดีแสนอบอุ่น ก็กลับกลายเป็นคนละคน เธอเริ่มต้นบีบบังคับและทารุณกรรมพอลด้วยวิธีต่างๆ เพียงเพราะต้องการให้พอลเปลี่ยนตอนจบของนิยายเสียใหม่ตามที่ใจเธอต้องการ และหากพอลต้องการหลุดพ้นจากขุมนรกนี้ เขาต้องยอมทำตามบงการของเธอ หรือหาทางรอดให้ได้ด้วยร่างกายที่ยังไม่สมประกอบอยู่

‘แอนนี่’ คือบทบาทที่เข้มข้นมาก จนกลายเป็น ‘ภาพจำ’ ที่ชวนหลอนของ เคธี เบทส์ ซึ่งส่งให้เธอได้รับรางวัลออสการ์ดารนำหญิงจากเรื่องนี้ 

Audition (1999)

เรื่องนี้ดัดแปลงมาจากนวนิยายที่ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1997 ของ เรียว มูราคามิ และการกำกับฯ ของ ทาคาชิ มิอิเกะ ผู้ขึ้นชื่อเรื่องนำเสนอความรุนแรงและตีแผ่ความดำมืดในใจมนุษย์ โดยภาพรวมแล้ว Audition ก็คือการการแค้นของหญิงสาว เธอตกเป็นเหยื่อของการกดขี่ และถูกใช้ประโยชน์จากเรือนร่าง ความทรงจำอันเลวร้ายเมื่อถูกล่วงละเมิดทางเพศผลักดันให้เธอต้องเผชิญโลกอีกแบบ ไม่เพียงเท่านั้น มันยังพูดถึงนิยามของการเป็นผู้หญิงที่ดี ที่ต้องทั้งสวยงาม หัวอ่อน และพร้อมเชื่อฟังผู้ชาย

ชิเงฮารุ อาโอยาม่า เป็นพ่อม่ายวัยกลางคนผู้สูญเสียภรรยาไปนานมากแล้ว และตอนนี้ชิเกฮิโกะ—ลูกชายของเขาก็เป็นหนุ่มเต็มตัวที่เริ่มออกเดท ลูกชายกระเซ้าเย้าว่าพ่อเองก็ควรมีคนมาดูแลหัวใจเหมือนกัน เมื่ออาโอยาม่านำเรื่องนี้ไปพูดกับเพื่อนชื่อ ยาสุฮิสะ โยชิกาวะ พวกเขาจึงเกิดความคิดในการหาคู่ขึ้นมาได้ว่า ในเมื่อกำลังจะมีการออดิชั่นนักแสดงหญิงสำหรับงานที่กำลังทำอยู่ ทำไมเขาจึงไม่ลองใช้โอกาสนี้มองหาหญิงสาวที่ถูกใจสักคนไปเสียเลยล่ะ

เมื่อวันคัดเลือกนักแสดงมาถึง อาโอยาม่าก็สะดุดตากับหญิงสาวท่าทางบอบบางอย่าง อาซามิ ยามาซากิ เข้าอย่างจัง เขาพยายามเข้าหาเธอทันที ทั้งคู่เริ่มพัฒนาความสัมพันธ์จนลึกซึ้งถึงขนาดที่ว่าอาโอยาม่าตัดสินใจจะแต่งงานกับเธอ แต่หลังจากคืนหนึ่งที่ทั้งสองอยู่ด้วยกัน จู่ๆ อาซามิก็หายตัวไป เมื่อเขาพยายามตามหา กลับพบแต่ปริศนา แต่เมื่อเขากลับถึงบ้าน อาซามิก็กลับรออยู่ที่นั่น และเธอดูแตกต่างไปจากทุกวันที่เขาเคยพบเจอ เธอดูงามสง่าทว่าน่าขนลุก และฝันร้ายของเขากำลังจะกลายเป็นจริง ฝันร้ายที่เต็มไปด้วยทัณฑ์ทรมาน

The Others (2001)

ภาพยนตร์แนวกอธิคที่ทำรายได้ทั่วโลกไปกว่าสองร้อยล้านเหรียญสหรัฐฯ ด้วยทุนสร้างเพียง 17 ล้านเหรียญเท่านั้น กวาดทั้งรายได้ คำชม และรางวัลไปมากมาย ซึ่งเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา ก็แว่วข่าวว่าอาจมีการรีเมคเกิดขึ้น

ผลงานนี้เป็นฝีมือของผู้กำกับฯ ชาวสเปน อเลฮานโดร อเมนาบาร์ ที่ได้นักแสดงนำอย่าง นิโคล คิดแมน มาร่วมงาน พื้นฐานของเรื่องมาจากตอนหนึ่งของซีรีส์โทรทัศน์อังกฤษเรื่อง Armchair Theatre (1956) ตอนที่ชื่อว่า Armchair Theatre: The Others (1970)

โรคเกี่ยวกับเด็กๆ ในเรื่องนี้เป็นโรคที่มีอยู่จริง นั่นคือโรคแพ้แสงแดด (Xeroderma Pigmentosum) ซึ่งพบได้น้อยมาก ทั่วโลกมีคนที่เป็นโรคนี้ประมาณ 1,000 คนเท่านั้น และคนที่ป่วยเป็นโรคดังกล่าวจะไม่สามารถโดนแสงแดดได้เลย

เรื่องเกิดขึ้นในปี 1945 เกรซและลูกสองคนอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ตามลำพัง เนื่องจากสามีออกไปรบในสงคราม เธอเฝ้าบอกกับลูกๆ ว่าสักวันพ่อของพวกเขาจะกลับมา ดังนั้น พวกเขาต้องมีชีวิตอยู่เพื่อรอคอย แต่การรอคอยนั้นก็มากด้วยปัญหา หนึ่ง คือลูกของเธอป่วยเป็นโรคประหลาด ทำให้ไม่สามารถโดนแสงแดดได้เลย หน้าต่างและประตูบ้านจึงถูกปิดตายตลอดเวลา และสอง อยู่ดีๆ คนรับใช้ของเธอก็หนีหายไป ทำให้เธอต้องหาคนใหม่เข้ามาแทน เมื่อรับคนรับใช้ใหม่เข้ามา ก็กลับพาไปสู่ปัญหาที่สาม…

บ้านอันสงบสุขกลับไม่เป็นอย่างเคย ราวกับว่ามีคนอื่นๆ ร่วมอาศัยอยู่ที่นี่ด้วย ทั้งเสียงฝีเท้า เสียงเปียโนที่ดังขึ้น ประตูที่เคยปิดตายไว้ก็ถูกเปิดออก เกรซกับลูกๆ ถูกหลอกหลอนด้วยความไม่รู้ ซึ่งต่อมามันก็ถูกเปิดเผยในท้ายที่สุดว่า ทำไม? เพราะใคร? และเหตุใด? ที่ทำให้เกิดเรื่องราวชวนหลอนเหล่านี้

ความสามารถที่แนบเนียนที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้ก็คือ มันซ่อนปมและแฝงคำใบ้ไว้จนคนดูนึกไม่ถึง ต้องร่วมหลอนและตกหลุมพรางไปอย่างช่วยไม่ได้จริงๆ

The Loved Ones (2009)

ภาพยนตร์จากประเทศออสเตรเลีย ซึ่งเป็นผลงานการกำกับฯ เรื่องแรกของ ฌอน เบิร์น ที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากหลายๆ เรื่องรวมกัน ทั้ง The Texas Chain Saw Massacre (1974), Carrie (1976), Misery (1990) และ Audition (1999)

ตัวละคร ‘โลล่า’ มีพื้นฐานบางส่วนมาจาก เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ ฆาตกรต่อเนื่องที่สังหารผู้ชายและเด็กกว่า 17 ศพ ภายในระยะเวลา 13 ปี หนึ่งในวิธีการทรมานของเธอคล้ายคลึงกับเขา คือการทำให้เหยื่อเจ็บปวดโดยการเจาะรูที่หน้าผากและเทน้ำเดือดลงไป ส่วนเจฟฟรีย์นั้นใช้สว่านไฟฟ้า และเขาเพียงแต่ต้องการเปลี่ยนเหยื่อให้กลายเป็นคนที่ยอมเชื่อฟังเขา

‘เบรนต์’ เป็นเด็กหนุ่มชั้นมัธยมฯ ปลายที่ตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า เพราะรู้สึกผิดต่อการจากไปของพ่อ เขาใช้กัญชาเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ และทำร้ายตัวเองด้วยมีดโกนซ่อนอยู่ในสร้อยคอ ถึงสารรูปของเขาจะดูทรุดโทรม แต่เบรนต์ก็เป็นคนที่สามารถทำให้สาวๆ ตกหลุมรักได้ ส่วนโลล่าเป็นเด็กสาวท่าทางเหนียมอาย แต่เธอก็รวบรวมความกล้ามาเอ่ยปากขอเบรนต์เป็นคู่ในงานพรอม เขาปฏิเสธเธอในทันที และนั่นคือหายนะ

ในระหว่างที่กำลังนั่งสับสนอยู่ริมหน้าผา เบรนต์ถูกวางยาและจับตัวมาที่บ้านของโลล่า เมื่อเขาตื่นขึ้นมา บ้านทั้งหลังก็เหมือนอยู่ในบรรยากาศของงานพรอม โดยมีทั้งโลล่าและพ่อของเธอมาร่วมงาน หลังจากนั้นมันคือมหกรรมแห่งความทรมาน โลล่าและพ่อของเธอไม่ปกติโดยสมบูรณ์ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นในบ้านหลังนี้ ความคลั่งไคล้ไหลหลงหลอมรวมกับความรุนแรงจนเป็นเนื้อเดียวกัน และใครเล่าจะไปคิดว่าแค่ปฏิเสธสาวในงานพรอม จะนำไปสู่การเสียเลือดเสียเนื้อ

 The Taking of Deborah Logan (2014)

The Taking of Deborah Logan เป็นภาพยนตร์ที่เล่าด้วยองค์ประกอบของสารคดี มุ่งเน้นไปที่ผู้ป่วยอัลไซเมอร์ที่ดูเหมือนจะจำความไม่ได้ และไร้เดียงสา แต่เมื่อทุกอย่างดำเนินไป อาการของ ‘เดเบอราห์ โลกแกน’ ก็ยิ่งแปลกประหลาดผิดธรรมชาติมากยิ่งขึ้น

 นี่เป็นการกำกับภาพยนตร์เรื่องแรกของ อดัม โรบิเทล เกี่ยวกับเรื่องนี้เขาเคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า เขาเป็นคนที่กลัวอาการอัลไซเมอร์มาตลอด ความคิดที่ว่าใครบางคนอาจสูญเสียความคิดและถูกขังอยู่ในร่างกายของตัวเอง ทำให้เขารู้สึกทั้งทึ่งและหวาดกลัว จากการศึกษางานต่างๆ เพื่อทำความเข้าใจโรคอย่างถ่องแท้ ทำให้อดัมรู้สึกเศร้าจับใจ ซึ่งถ้าหากใครอยากรู้รายละเอียดลึกมากกว่านั้น เขาแนะนำว่าให้ชมสารคดี The Alzheimer’s Project ของช่อง HBO

ภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มต้นด้วยทีมงานสารคดีเล็กๆ ที่มาเยี่ยมบ้านของ เดเบอราห์ โลแกน หญิงชราที่ป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์ พวกเขาต้องการถ่ายทำสารคดีเกี่ยวกับตัวเธอ เพื่อบอกเล่าชีวิตความเป็นอยู่และการดูแลต่างๆ ตอนแรกเดเบอราห์ลังเลที่จะตอบตกลง แต่ซาราห์—ลูกสาวก็ได้ย้ำเตือนว่า พวกเธอจำเป็นต้องใช้เงิน เพื่อไม่ให้บ้านโดนยึด ทางทีมงานจึงได้ปักหลักถ่ายทำภาพยนตร์ตามที่หวังไว้

เมื่อเริ่มเปิดกล้อง ทุกอย่างก็ดูดำเนินไปด้วยดี ซึ่งไม่นานนักเดเบอราห์ก็ค่อยๆ มีพฤติกรรมแปลกขึ้นเป็นระยะ แม้แพทย์จะบอกว่านี่เป็นเรื่องปกติของโรคที่ผู้ป่วยอาจมีความก้าวร้าวได้ แต่การกระทำของเดเบอราห์กลับทวีความผิดปกติยิ่งขึ้น เมื่อเธอปรากฎตัวขึ้นตามพื้นที่ต่างๆ ของบ้านในยามค่ำคืน เธอเดินไปรอบบ้าน เธอขึ้นไปยืนบนเคาน์เตอร์ห้องครัว และเข้าไปห้องนอนของคนอื่น

แม้ทีมงานเริ่มเห็นพฤติกรรมต่างๆ เหล่านี้ แต่พวกเขาก็ไม่ยอมถอดใจถอยกลับง่ายๆ ที่สุดแล้วความรุนแรงก็ระเบิดออกมา เดเบอราห์กลับกลายเป็นใครอีกคน ตัวตนที่หลงเหลืออยู่ดูไม่ใช่เดเบอราห์คนเดิมอีกแล้ว ไหนจะเรื่องปริศนาของคดีฆาตกรรมและพิธีกรรมน่าสยอดสยอง ภาวะที่เธอเป็นไม่ใช่แค่อาการของโรคอัลไซเมอร์หรืออาการทางจิต แต่มันคือความเลวร้ายที่ไม่มีใครเคยล่วงรู้ และมันกำลังจะกัดกินทุกคนอย่างไม่มีข้อยกเว้น