Thought

ย้อนกระบวนการยุติธรรมที่ได้ตีราคาชีวิตและความเสียหายจากกรณีที่ประชาชนตกเป็นเหยื่อความรุนแรง โดยสะท้อนภาพอันกลับตาลปัตร จากที่รัฐควรเป็นฝ่ายที่ทำหน้าที่ให้การปกป้องคุ้มครองสิทธิเสรีภาพในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชน แต่รัฐกลับเป็นผู้ทำลายเสียเองทั้งหมด

หนึ่งในคนที่ปรากฏใน Lives and Opinions of Eminent Philosophers ของไดโอจินิส เลเทียส ที่ผู้เขียนประทับใจหรือตราตรึงอยู่ในความทรงจำ ย่อมหนีไม่พ้นชีวิตของไดโอจินิสแห่งซิโนเป นักปรัชญาผู้มีชีวิตระหว่างปี 404-323 ที่กลายเป็นตัวแทนของลัทธิซินิกหรือแปลตรงตัวได้ว่า ‘ลัทธิเหมือนหมา’

ปัจจัยแวดล้อมที่ทำให้ ไชย์พล วิภา คนธรรมดา และผู้ต้องหากลายเป็น ‘เซเลบริตี’ ภายใต้สังคมอันบิดเบี้ยว อยู่ที่สื่อ หรืออยู่ที่สาธารณชน

บทความชิ้นนี้พาท่านผู้อ่านไปสำรวจและตั้งคำถามกับเหตุผลที่หน่วยงานรัฐใช้ในการสู้คดี ส.1/2566 ซึ่งเป็นคดีฝุ่นเหนือคดีแรกที่ประชาชนเป็น ‘ผู้แพ้คดี’

เรื่องราวของ จาโคโม เลโอปาร์ดี เจ้าของแนวคิดนักทุทรรศนนิยม นักมองโลกในแง่ร้าย และนักประพันธ์งานร้อยแก้วที่ดีที่สุดในศตวรรษที่ 19 ผู้โดดเดี่ยว ทว่าส่งอิทธิพลต่อนักคิดรุ่นใหม่ต่อมาอีกนานนับร้อยปี

ในการประชุม COP28 เหล่ายักษ์ใหญ่ในอุตสาหกรรมน้ำมันรวม 50 บริษัท บรรลุโครงการความร่วมมือที่ชื่อว่า ‘The Oil & Gas Methane Partnership 2.0’ เพื่อขจัดการปล่อยก๊าซมีเทนในกิจกรรมสำรวจและผลิตเชื้อเพลิงฟอสซิลให้เป็นศูนย์ แต่ก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ว่า โครงการความร่วมมือดังกล่าวไม่ต่างจากการ ‘ฟอกเขียว’ เนื่องจากไม่ได้ช่วยนำไปสู่การลดการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิลแต่อย่างใด

ปัญหาเกี่ยวกับสิทธิที่พึงมีจากการเป็นคู่ชีวิต ภาพสะท้อนจากการไม่มีกฎหมายให้การรับรองสิทธิสำหรับการมีครอบครัวของคู่รักเพศเดียวกันในประเทศไทย

เวลาที่ใครสักคนพูดว่า “มันเป็นวาทกรรม” เขา/เธอ/พวกเขา/มันหมายความถึงอะไรกันแน่?

วาทะ ‘ฝากผู้กำกับฯ’ จากนายกฯ ผู้กำกับดูแลสำนักงานตำรวจแห่งชาติ สะท้อนอะไรในแวดวงตำรวจไทย แล้วทำไมทุกรัฐบาลถึงไม่มีใครอยากปฏิรูปตำรวจอย่างจริงจังเสียที

ส่วนหนึ่งของสภาวะว่าด้วยการเป็นพลเมืองแบบส่วนเสี้ยว ซึ่งมาจากความตั้งใจที่จะให้มีสถานะพลเมืองลักษณะดังกล่าว ในความหมายที่ว่าเป็นการทำให้คนที่ไม่มีสัญชาติไทยกลายเป็นทรัพยากรที่สอดคล้องกับการควบคุมกำกับเพื่อที่จะตอบสนองต่อตรรกะเสรีนิยมใหม่ ในบริบทของคนที่มีหน้าที่ในขับเคลื่อนเศรษฐกิจของชาติ แต่ไม่มีสิทธิทางด้านสวัสดิการอย่างพลเมืองไทย

Weltschmerz เรียกได้ว่าเป็นอารมณ์แห่งยุคสมัยที่ปรากฏในช่วงก่อนที่ปรัชญาทุทรรศนนิยม (Pessimism) หรือลัทธิมองโลกในแง่ร้ายในทางปรัชญาจะเฟื่องฟูขึ้นในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 ผ่านผลงานของ อาร์เทอร์ โชเพนเฮาเออร์ (Arthur Schopenhauer)

แนวคิดเบื้องหลังการเสกสร้าง ‘พายุหมุนทางเศรษฐกิจ’ ของพรรคเพื่อไทย ที่พัฒนาขึ้นโดย จอห์น เมย์นาร์ด เคนส์ ในทศวรรษ 1930 ซึ่งทั่วโลกเผชิญเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ เคนส์เสนอว่า การใช้จ่ายภาครัฐจะสร้างผลผลิตภายในประเทศที่มากกว่า 1 เท่าตัว สำหรับประเทศไทย ในช่วงวิกฤตซับไพรม์และวิกฤตโควิด-19 มีการศึกษาพบว่า ตัวคูณทางการคลังของเราอยู่ที่ประมาณ 1 ถึง 1.5 เท่าตัว เท่ากับว่านโยบายแจกเงินหมื่นของรัฐบาลจะกระตุ้นเศรษฐกิจในระยะสั้นได้อย่างจริงแท้แน่นอน แต่ภาระหนี้ในครั้งนี้อาจกลายเป็นกรอบจำกัดศักยภาพในการกู้ยืมเงินของรัฐบาลสำหรับทำโครงการอื่นๆ ที่อาจสร้างผลตอบแทนสูงกว่าในระยะยาว