Tag: film

เรื่องของชายผิวดำชีวิตพัง กับชายผิวขาวผู้พิการ ในThe Upside เสนอภาพของ ‘นิโกรมหัศจรรย์’ (Magical Negro) ซึ่งเป็นภาพจำของคนผิวสีในหนังฮอลลีวูดจำนวนมาก กับทั้งเล่าโดยมีผู้ชายเป็นศูนย์กลาง

ใครบางคนคล้ายเป็นผู้เล่าแต่กลับกลายเป็นผู้ถูกจับจ้องเสียเอง และนี่เป็นอีกหนึ่งครั้งที่ฮองซางซูหยอดเทชีวิตจริงผสมลงไปในเรื่องเล่า จนชวนให้กลับมาคิดว่าหรือแม้แต่ในชีวิตจริงๆ เราเองก็กำลังแสดง

อีกหนึ่งผลงานของ Lav Diaz ที่เล่าเรื่องของหญิงบ้าเร่ร่อน กวีชีวิตพัง คนรักที่หายสาบสูญ ฯลฯ ทั้งหมดเกิดขึ้นด้วยอำนาจทหารในฟิลิปปินส์ หนังฉายความเจ็บปวดนิ่งช้ายาวนาน คงมีแต่เพียงท่านผู้นำช่างพูดที่ได้พร่ำพูดแต่สิ่งที่ไม่ได้รับการแปลจากหนัง

เรื่องของนักวิทยาศาสตร์ผู้ทำการทดลองปลุกคนตายให้ฟื้นคืนชีพ พล็อตเรื่องของหนังไม่ซับซ้อนนัก แต่ก็มีคำถามทางศีลธรรม และปรัชญาให้ขบคิดอยู่ไม่น้อยหลังจากดูจบ

ขณะที่แวดวงภาพยนตร์พากันแห่แหนให้ Green Book เป็นหนังฟีลกู๊ดแห่งปีที่จะทำให้เราเข้าใจความแตกต่างหลากหลายทางเชื้อชาติ สิ่งที่ไม่ควรลืมคือหนังเล่าเรื่องจากมุมมองตัวละครผิวขาวเป็นหลัก ที่สุดแล้ว คนดำ ก็คือซับเจคต์ที่ทีมสร้างซึ่งล้วนเป็นคนขาว เข้ามาจับจ้องและเล่าเรื่อง

หนังชวนเราไปสำรวจชีวิต ความสัมพันธ์ของผู้ติดยาเสพติดและครอบครัวได้อย่างตรงไปตรงมา และทีมงานทั้งหมดก็ถ่ายทอดมันออกมาได้น่าประทับใจยิ่ง

เป็นอีกครั้งที่ ‘ฮองซางซู’ หยิบชีวิตส่วนตัวของตัวเองมาปะปนและขยี้ซ้ำในหนัง และ Claire’s Camera ก็น่าจะเป็นเรื่องที่รื่นรมย์ที่สุดแล้ว ทั้งใน ‘ไตรภาควิบากกรรมเมียน้อย’ และกระทั่งในรอบหลายปีของเขา

หากความน่าเสียดายของ Utøya: July 22 คือการเบือนหน้าหนีความกลัวที่แท้จริงในนาทีสุดท้าย สิ่งที่ทำให้ 22 July ไปไม่ถึงจุดที่ควรจะเป็น คืออารมณ์เอ่อล้นของตัวบทวิเคราะห์ที่ไม่ยอมสบตากับความกลัวอย่างตรงไปตรงมา

Roma ไม่ใช่หนังที่มุ่งมั่นจะกลับไปวิพากษ์การกดขี่ทางสังคม ชนชั้น และเชื้อชาติอย่างถอนรากถอนโคน หากเป็นเสมือนจดหมายรักต่อสตรีคนหนึ่งที่ผู้กำกับหนังอัลฟองโซ กัวรอง ผูกพันเรื่อยมาตั้งแต่จำความได้

เรื่องของหญิงสาวที่ถูกข่มขืนและผลักตกหน้าผากลางทะเลทราย แต่ไม่ตาย จึงกลับมาทวงแค้นอย่างสาสมกับพวกผู้ชายที่ทำกับเธอ นี่คืออีกหนึ่งหนัง rape-revenge สามัญใช่หรือไม่?

มักซ์และเอมิล สกลาดานอฟกี คือผู้ประดิษฐ์เครื่องฉายภาพยนตร์ ‘ไบโอสคอป’ (Bioscop) ในปี 1895 พวกเขาฉายภาพยนตร์ในฐานะมหรสพขวัญใจชนชั้นแรงงาน ก่อนที่พี่น้องลูมิแยร์จะฉายภาพยนตร์ในแบบของพวกเขา

ดังเช่นภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ ของ ‘มิคาเอล ฮาเนเก’ ที่มักเล่าเรื่องสถานะของชนชั้นกลางที่ ‘เปี่ยมสุข’ และในเรื่องล่าสุด Happy End ว่าด้วยบั้นปลายชีวิตของชนชั้นกลาง ความซึมเศร้า และความตายที่ไม่อาจเลี่ยงหลบ