ส่องเรือนร่างและความอีโรติก ในสายตานักวาดหญิงเกาหลีใต้

ท่ามกลางความเฟื่องฟูของงานวิชวลในอินเทอร์เน็ต มีนักวาดกลุ่มหนึ่งที่โดดเด่นออกมา มีลักษณะบางอย่างที่เชื่อมโยงกันในตัวงานดิจิทัลเพนติ้งของพวกเธอ ทั้งสีสันที่เลือกมาใช้ รวมถึงองค์ประกอบในภาพอย่างเช่น ร่างเปลือย แมวดำ ดวงจันทร์เสี้ยว ลวดลายแบบตะวันออกไกล รวมถึงคาแรกเตอร์บางอย่างที่รู้เลยว่าโตมากับการ์ตูนญี่ปุ่น ฯลฯ

พวกเธอน่าจะส่งอิทธิพลต่อกันอยู่ไม่มากก็น้อย และการเข้าไปสำรวจในชิ้นงานของพวกเธอนั้นนอกจากจะเพลิดเพลินอย่างยิ่งแล้ว ยิ่งดูก็ยิ่งเห็นความเป็นหญิงที่ถูกเล่าใหม่ผ่านสายตาของนักวาดกลุ่มนี้ โดยเฉพาะเมื่อมองผ่านบริบทสังคมเกาหลีใต้ ที่เรามักคุ้นชินกับภาพผู้หญิงจากภาพจำในซีรีส์หรือเคป๊อปจนไม่ค่อยเห็นผู้หญิงแบบอื่นๆ และพอจะทราบว่าผู้หญิงค่อนข้างได้รับแรงกดทับจากสังคมอยู่ไม่น้อย

Seo Inji

ผู้หญิงตัวกลมผู้ภูมิใจในเรือนร่างตัวเองดูจะเป็นตัวละครสำคัญของ ซอ อินจี (Seo Inji) พวกเธอแต่งตัวเก่ง อยู่ในกลุ่มเฟียร์ซๆ ฯลฯ ซอ อินจีให้สัมภาษณ์กับเว็บไซต์ It’s Nice That ว่าร่างอ้วนกลมแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น และเธอมักหยิบข้าวของเครื่องแต่งกายที่สนใจมาแต่งตัวให้ตัวละครของเธอ ตัวละครของอินจีจึงมักแต่งตัวโป๊อย่างมั่นอกมั่นใจ สูบบารากุ ย้อมขนรักแร้เป็นสีบลอนด์ “มันเหมือนเป็นพื้นที่อิสระ พวกเธอใส่ในสิ่งที่ฉันอยากใส่ แต่ไม่สามารถใส่ได้” (ส่วนทำไมจึงใส่ไม่ได้ เธอไม่ได้ให้เหตุผลไว้)

ผลงานของโซ อินจีโดดเด่นจน รินะ ซาวายามะ (Rina Sawayama) ป๊อปดีว่าเชื้อชาติญี่ปุ่นที่เติบโตในลอนดอน ชวนเธอไปวาดภาพปกซิลเกิลและโปสเตอร์ทัวร์คอนเสิร์ตให้ ต่อมาค่ายใหญ่อย่าง SM Entertainment ก็ชักชวนเธอไปวาดภาพประกอบเพลงรีมิกซ์ของวง Exo และ Red Velvet ผลงานเธอก้าวสู่เชิงพาณิชย์อย่างเต็มรูปแบบ กลายเป็นอีกนักวาดภาพประกอบที่น่าจับตา โดยเฉพาะเมื่ออีกหนึ่งองค์ประกอบที่เธอมักจะหยิบมาเล่นคือรูปลักษณ์ของพระพุทธรูป

https://www.instagram.com/yes_seoinji/

Ram Han

ใครเคยไปเดินแกลเลอรีหรือพิพิธภัณฑ์ที่เกาหลีใต้น่าจะต้องได้เห็นงานของรัม ฮัน (Ram Han) ผ่านตากันมาบ้าง เธอเป็นหนึ่งในนักวาดที่มาแรงมากๆ ในเกาหลีใต้ และงานของเธอก็เต็มไปด้วยความไซ-ไฟ เซอร์เรียล และกลิ่นอายของเด็กสาวที่กำลัง explore เรื่องเพศของตัวเอง หลายครั้งก็มีแมวเป็นส่วนประกอบ

มีผู้ตั้งข้อสังเกตว่ามุมมองที่เธอใช้มองไปยังผู้หญิงในภาพของเธอนั้นมีลักษณะของ male gaze อยู่ ซี่งรัม ฮันให้สัมภาษณ์กับนิตยสาร iD ไว้อย่างน่าสนใจว่า “แฟนตาซีทางเพศของฉันเกิดขึ้นจากการเสพสื่อที่สร้างขึ้นโดยผู้ชาย ทั้งหนัง อนิเมะ หรือโฆษณาทีวี ฉันเสพสิ่งเหล่านี้ตั้งแต่เด็กและมันก็อยู่ในตัวฉัน”

อย่างไรก็ตาม เธอเสริมว่างานในยุคหลังๆ เธอเริ่มมีมุมมองแบบเฟมินิสต์มากขึ้น เธอพยายามถ่ายทอดเรือนร่างผู้หญิงในแบบที่เปลี่ยนไป เธอต้องการถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของผู้หญิงให้ลึกซึ้งมากขึ้น

ความสนุกในการดูภาพของรัม ฮัน จึงเป็นการสังเกตว่าเธอวาดผู้หญิงอย่างไร รวมถึงหยิบอะไรมาใส่ในภาพบ้างในแต่ละช่วงเวลา เช่นในบางภาพเมื่อปี 2017 เราจะเห็นส่วนประกอบอย่างปลาหมึกยักษ์ที่เคยเป็นจินตนาการที่ผู้ชายไว้หาความสำราญจากเรือนร่างผู้หญิง มากองอยู่ข้างๆ โซฟาที่ผู้หญิงหาความสำราญจากเรือนร่างจากกันและกัน ขณะที่ผู้หญิงของรัม ฮัน ทุกวันนี้ทำกิจกรรมที่จมอยู่กับตัวเองหรือสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดอื่นมากขึ้น ไม่ได้มีท่าทางที่ตอบสนองแฟนตาซีทางเพศแบบผู้ชายมากเท่ากับเมื่อก่อนแล้ว

https://www.instagram.com/ram__han/

ชิ้นงานที่รัม ฮัน วาดขึ้นประกอบบทวิจารณ์หนังเรื่อง Handmaiden โดย ปาร์กชานวุค

Miki Kim

เป็นอีกคนที่ไม่พูดถึงไม่ได้ เธอคนนี้ทำงานดิจิทัลเพนติ้งควบคู่ไปกับงานสัก กับลายเส้นโดดเด่นที่ดึงเอาความเป็นญี่ปุ่นโบราณมาใช้อย่างเฉียบคม ภาพของเธอทั้งดึงดูดใจขณะที่บางภาพก็ชวนเสียวไส้ไปพร้อมๆ กัน

อันที่จริงมิกิเดบิวต์ในฐานะช่างสักก่อน เธอจะรับสักแค่ภาพที่ตัวเองวาดเท่านั้น มีข้อยกเว้นสองอย่างคือ ภาพเครื่องหน้าแบบการ์ตูนตาหวาน (ซึ่งเธอหยิบยืมจากการ์ตูนญี่ปุ่นมาวาดใหม่) กับงานไหว้ครูอย่างภาพหุ่นยนต์สาวเซ็กซี่ของโซรายามะ ฮาจิเมะ (Sorayama Hajime) ศิลปินญี่ปุ่นที่เธอชื่นชอบ

ตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สอง ความสัมพันธ์ระหว่างญี่ปุ่นกับเกาหลีใต้นั้นเปราะบางเรื่อยมา (ชาวเกาหลีใต้ถึงกับมีวันเฉลิมฉลองในวาระที่ญี่ปุ่นแพ้สงครามโลก) แต่ดูเหมือนในทางศิลปะและวัฒนธรรมป๊อป ญี่ปุ่นจะส่งอิทธิพลต่อเกาหลีใต้อยู่มาก ตลอดเวลาที่เติบโตมา มิกิผูกพันอยู่กับวัฒนธรรมญี่ปุ่น แถมมีสายตาทึ่งต่อวัฒนธรรมญี่ปุ่นไม่ต่างจากที่ชาวตะวันตกมองมายังตะวันออก เธอยังลงลึกไปกับศิลปะญี่ปุ่นที่หลายครั้งมีแนวโน้มเรื่องความรุนแรงและสยองขวัญ แต่ขณะเดียวกันก็มีความละเอียดอ่อนแบบผู้หญิงเอเชียนผสมเข้าไปด้วย งานของเธอจึงออกมาน่าสนใจและได้รับความนิยมจากคนตะวันตกอย่างล้นหลาม

https://www.instagram.com/mikiogillust/

https://www.instagram.com/_miki_kim_/

Tototututa

เธอมีชื่อจริงว่า ควอน ซอยัง (Kwon Seoyoung) ผู้ใช้นามปากกาว่า โตโตตูตูตา เธอมักจะจับรายละเอียดจากชีวิตประจำวันของผู้หญิงมาเล่า โดยมีกิมมิกเป็นผีใต้ผ้าคลุมสีขาวที่จะซ่อนอยู่ในแทบทุกภาพ รวมถึงตัวละครอย่างนางเงือกและแมวดำก็มักมาโผล่ในภาพวาดของเธอเช่นกัน

ผู้หญิงของโตโตฯ ถ้าไม่อยู่กับผีตนนั้นก็จะอยู่กับแค่ผู้หญิงด้วยกันเอง ความเฟมินีนของเธอชัดเจนและออกไปทางน่ารักสดใส ด้วยคาแรกเตอร์อย่างนี้เธอจึงเคยวาดปกซิงเกิลให้กับ Red Velvet (อีกแล้ว!!! —ดูเหมือนว่าครีเอทีฟไดเร็กเตอร์ของ Red Velvet จะสนใจนักวาดหญิงแนวๆ นี้ และตัววงเองก็ต้องการนำเสนอภาพผู้หญิงเกาหลีที่ไม่ยึดโยงอยู่กับขนบเดิมๆ ไปด้วย)

ขณะที่รสชาติงานวาดของโตโตฯ จะออกไปทางตะวันตกมากหน่อย เราจะเห็นบรรยากาศแบบอเมริกันไฮสคูลยุค 80s-90s อาคารทรงโมเดิร์นกับทางด่วนและต้นปาล์มที่ชวนให้นึกถึงลอสแอนเจลิส ฯลฯ เธอค่อนข้างคุมธีมในงานตัวเองได้อย่างชัดเจน จึงเป็นเรื่องสนุกที่จะเข้าไปสำรวจองค์ประกอบที่เธอหยิบมาใช้

https://www.instagram.com/tototatatu/

Jang Koal

เธอคือนักวาดหญิงจากเกาหลีใต้ที่ทำงานมากว่าสิบปีและเคยจัดแสดงงานในประเทศแถบยุโรปและอเมริกามาหลายต่อหลายครั้ง จุดเด่นของ จาง โคล (Jang Koal) คือผู้หญิงตาคมกริบกับผมยาวสลวย (มีผู้หญิงผมทรงอื่นๆ ปรากฏตัวบ้างประปราย)

ความเป็นหญิงในแบบของเธอดูจะพันผูกอยู่กับเส้นผมอย่างมาก เช่นเดียวกับที่ภาพผมยาวของผู้หญิงมักไปถูกโยงกับความเป็นผีในหนังสยองขวัญ แต่ผมยาวในแบบของจาง โคล ถูกถ่ายทอดต่างกันออกไป นอกจากนี้แมวและดอกไม้ก็มักมาปรากฏตัวในภาพของเธอเช่นกัน ผลงานของเธอจึงเป็นอีกหนึ่งพื้นที่สำหรับสำรวจความเป็นหญิงที่เพลิดเพลินดีทีเดียว

https://www.instagram.com/jangkoal