คุณอาจนึกไม่ออกว่าผู้คนในเกาหลีเหนือใช้ชีวิตอย่างไร โดยเฉพาะการใช้เทคโนโลยีในชีวิตประจำวัน เช่น พวกเขามีคอมพิวเตอร์ใช้ไหม แล้วคนที่นั่นเล่นเฟซบุ๊กกันหรือเปล่า
หรือกระทั่งที่คุณเคยได้ยินว่ารัฐบาลเกาหลีเหนือมีการสอดส่องและควบคุมพฤติกรรมของประชาชนในโลกออนไลน์อย่างเข้มงวดนั้นจะเข้มงวดถึงขั้นไหน
The Momentum อยากชวนมาหาคำตอบใน 6 ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเทคโนโลยีในชีวิตของคนเกาหลีเหนือที่คุณอาจไม่เคยรู้มาก่อน
1 ใน 10 คนใช้สมาร์ตโฟน แต่โทรออกนอกประเทศไม่ได้
คนในเกาหลีเหนือใช้งานทั้งโทรศัพท์บ้าน โทรศัพท์มือถือ และคอมพิวเตอร์ หากเดินสุ่มถามชาวโสมแดงสัก 10 คน จะมี 1 คนที่มีสมาร์ตโฟน จากข้อมูลเครือข่ายโทรศัพท์ ‘Koryolink’ ระบุว่า มีผู้ใช้งานราว 3 ล้านคน (ปัจจุบันเกาหลีเหนือมีประชากรราว 24.9 ล้านคน)
แต่ซิมโทรศัพท์พวกนี้ไม่สามารถโทรออกนอกประเทศได้ ดังนั้นชาวบ้านบางส่วนที่อยู่ใกล้จีนแผ่นดินใหญ่ จึงมักลักลอบเอาซิมจากจีนมาใช้ เพื่อโทรหาญาติที่หลบหนีออกนอกประเทศ แม้ว่าจะต้องเสี่ยงต่อการถูกจับกุมก็ตาม
คนรวยเท่านั้นที่มีคอมพิวเตอร์
อันเดร ลันคอฟ (Andrei Lankov) ผู้เขียน The Real North Korea ระบุว่า ในเกาหลีเหนือน่าจะมีคอมพิวเตอร์หลายแสนเครื่อง แต่คอมพิวเตอร์เหล่านั้นมักเป็นของใช้ของเหล่าบรรดาชนชั้นนำและคนรวยเท่านั้น ยกเว้นว่าคุณจะเป็นนักเรียนมหาวิทยาลัย เช่น มหาวิทยาลัยเปียงยาง นอกจากนี้ก็มีให้ใช้ในอินเทอร์เน็ตคาเฟ่และโรงเรียน อีกทั้งมีการตรวจสอบการใช้งานอย่างแน่นหนา
ขณะที่ ‘Woolim’ คือแท็บเล็ตจีนที่เกาหลีเหนือนำเข้ามา ไม่มีทั้งบลูทูธและ Wi-Fi สนนราคาอยู่ที่ 243,300 วอนเกาหลีเหนือ (ราวๆ 9,300 บาท) ซึ่งแพงเกินกว่าที่ชาวบ้านโสมแดงจะซื้อได้
และด้วยความที่คอมพิวเตอร์หาใช้ยากนี่เอง ทำให้บรรดาวัยรุ่นเกาหลีเหนือนิยมพกทัมบ์ไดร์ฟติดตัวจนเกิดกระแสแฟชั่นห้อยทัมบ์ไดร์ฟโชว์เป็นเครื่องประดับ
คนเกาหลีเหนือไม่ใช้ Windows แต่ใช้ระบบโอเอสชื่อ ‘Red Star’
ในเกาหลีเหนือไม่มีระบบปฏิบัติการคอมพิวเตอร์อย่าง Windows หรือ macOS แต่ใช้ ‘Red Star’ ซึ่งเป็นระบบปฏิบัติการที่พัฒนาบน Linux ขึ้นใช้เอง ภายในอัดด้วยโปรแกรมประมวลผลคำ ปฏิทิน และอีกหลายโปรแกรม ซึ่งใช้เป็นเครื่องมือในการสอดส่อง ควบคุม พร้อมแก้เผ็ดประชาชนที่ลักลอบเซฟหนัง เพลง และข่าว ‘ผิดกฎหมาย’ ลงในทัมบ์ไดร์ฟ ด้วยการทิ้งรอยน้ำไว้บนไฟล์ เพื่อให้เจ้าหน้าที่ไล่ตรวจจับอีกที
โทรทัศน์คืออุปกรณ์ไฮเทคที่คนเกาหลีเหนือมีมากที่สุด
โทรทัศน์ คือเทคโนโลยีที่แพร่หลายมากที่สุดในเกาหลีเหนือ เนื่องจากว่ารัฐบาลใช้เป็นเครื่องมือในการเผยแพร่ข่าวสาร และมีการตั้งค่าให้รับชมได้เพียงสถานีโทรทัศน์ที่รัฐบาลกำหนดเท่านั้น
บาร์บารา เดมิก เจ้าของหนังสือ Nothing to Envy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับบทสัมภาษณ์ชาวเกาหลีเหนือที่แปรพักตร์ บันทึกไว้ว่าเป็นเรื่องปกติที่ตำรวจจะมาเยี่ยมเยือนบ้านของชาวเกาหลีเหนือ เพื่อตรวจเช็กว่ามีการเปลี่ยนแปลงค่าที่ตั้งไว้ของโทรทัศน์หรือไม่
อินเทอร์เน็ตเข้าได้แต่เว็บของทางการ
อินเทอร์เน็ตในเกาหลีเหนือมีการจำกัดการเข้าถึง และมีไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้ใช้ อาทิ ชาวต่างชาติ และเหล่าชนชั้นนำ ขณะที่คนส่วนใหญ่จะได้รับการอนุญาตให้ใช้งานอินทราเน็ตชื่อ ‘Kwangmyong’ ที่ให้เข้าถึงแต่เว็บสถาบันในเกาหลีเหนือเท่านั้น และเมื่อ 2 ปีก่อน รัฐบาลเกาหลีเหนือได้เปิดให้ประชาชนสั่งซื้อสินค้าออนไลน์จากเว็บที่ชื่อ ‘โอคริวยู’ (Okryu)
โสมแดงก็มีโซเชียลเน็ตเวิร์กชื่อ starcon.net.kp
ล่าสุดเมื่อปีที่ผ่านมา เกาหลีเหนือที่แบนเฟซบุ๊กได้คลอด starcon.net.kp ซึ่งมีหน้าตาและฟังก์ชันคล้ายกับเฟซบุ๊ก โดยให้ผู้ใช้สมัครลงทะเบียนด้วยอีเมล และโพสต์ข้อความ แสดงความคิดเห็น ฯลฯ ลงบนหน้าวอลล์คนอื่นได้เหมือนกัน แต่ทั้งหมดนี้ล้วนอยู่ใน ‘สายตา’ และกฎข้อบังคับของรัฐบาล
ภาพประกอบ: Karin Foxx
