Thought

หากลด ‘ทิฐิ’ ลงและหยุดมองสิ่งรอบตัว ถึงเวลานั้นอาจพบกับคำว่า ‘วันที่ดี’ และ ‘ความสุข’ ที่ไม่ต้องขึ้นอยู่กับใครและถูกใครพรากไป

Rule of Law สัปดาห์นี้จะชี้ให้เห็นถึงการตรวจคนเข้าเมืองในฐานะสภาวะยกเว้น ซึ่งไม่นำหลักการของกฎหมายในยุคปัจจุบันที่มุ่งคุ้มครองศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์มาบังคับใช้อย่างเต็มที่

บยุง-ชอล ฮานมองว่า ความ ‘ซ้ำ’ เป็นผลสืบเนื่องจากการเลียนแบบนับเป็นความ ‘แตกต่าง’ เป็นคนละสิ่งกับกระบวนผลิตซ้ำความเหมือน (The Same) และกำลังก่อปัญหาขึ้นในหลายระดับ เพราะโลกที่เราอยู่ ณ เวลานี้พยายามจะขจัด ‘ความแตกต่าง’ และ ‘ความเป็นอื่น’ ออกไป เพียงเพราะความเป็นอื่นนั้นถูกมองใน ‘เชิงลบ’ หรือเป็นสภาวะนิเสธ (Negativity)

วาระของชาติ ในรูปแบบของความรักจากแฟนคลับสู่ศิลปิน ที่เต็มไปด้วยแรงศรัทธา กำลังใจ และความห่วงใยใครสักคน ที่ยังคงอยู่จนถึงปัจจุบันแม้ในวันที่บิ๊ก และ D2B จะจากไปแล้วก็ตาม

ประเทศไทยกำลังเผชิญปัญหาประชากรหดตัว โดยเฉพาะในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาที่จำนวนประชากรเสียชีวิตมากกว่าจำนวนเด็กเกิดใหม่ ส่งผลต่อจำนวนแรงงานในอนาคต ความสามารถในการผลิตสินค้าและบริการ นำไปสู่การหดตัวของจีดีพี และการลดลงของรายได้จากภาษี แม้ว่ารัฐบาลพยายามแก้ไขแต่ก็ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง อาจถึงเวลาแล้วที่เราต้องหาทางเลือกอื่น เช่น การเพิ่มศักยภาพของประชากรที่มีอยู่ การเปิดรับผู้อพยพต่างชาติ และการลงทุนในเทคโนโลยีหุ่นยนต์

ชวนทบทวนความคิดในงานศึกษาของ ชัยวัฒน์ สถาอานันท์ ต่อปรากฏการณ์เด็กเยาวชนที่กลายเป็นฆาตกร นักวิชาการผู้ศึกษาด้านความรุนแรงและสันติวิธีมาอย่างยาวนาน เพื่อที่จะทำความเข้าใจว่า ความรุนแรงและอาชญากรรมที่ก่อขึ้นโดยเด็กเยาวชน อาจเป็นเงาสะท้อนของร่างทางสังคมไทยที่หลายคนมองข้าม

ชวนหานิยาม ความหมาย ‘ความสุข’ ในทางปรัชญา

ในวันที่ ทางเลือกถูกบีบให้เหลือน้อยลง กิจกรรมอย่างลงชื่อเสนอร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรมประชาชน จึงอาจเป็นกุญแจดอกสุดท้าย ของนักโทษการเมือง ม.112 สู่อิสรภาพ

ทำความเข้าใจมุมมองและข้อถกเถียงเรื่องการไกล่เกลี่ยในคดีครอบครัวที่เกิดขึ้นภายใต้แนวคิดนิติศาสตร์สตรีนิยม (Feminist Jurisprudence)

เมื่อ ‘การไม่ลืม’ เปรียบเหมือนเป็นคำสาป เพราะมันทำให้ชีวิตเป็นไปด้วยความยากลำบาก เมื่อรายละเอียดทุกอย่างในชีวิตถมทับเข้ามาในความทรงจำ ก่อนจบลงด้วยการที่กลายสภาพเป็นเฒ่าชราและอำลาจากโลกนี้ไปพร้อมกับความทรงจำอันพิสดาร

เมื่อการวิ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการ ‘พักสมอง’ และทำให้ความคิดที่กระจัดกระจายค่อยๆ เรียงตัวอีกครั้ง รวมถึงเปิดโอกาสให้เราได้จินตนาการถึงบางสิ่ง เพิ่มความคิดสร้างสรรค์ รวมถึงได้ ‘ทบทวน’ บางสิ่งที่คั่งค้างอยู่ในความคิด

อะไรกันเล่าที่ทำให้นักปรัชญามากมายพยายามจำกัดตัวเองไว้ใต้ระบบ หรือกรอบคิดที่มีความยุ่งยากสลับซับซ้อน ซึ่งอาจถูกต้องตามระเบียบวิธีที่เป็นจริงเพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น?