Author: พินดา พิสิฐบุตร

แม้จะเกษียณแล้ว เทอร์รี อี. มิลเลอร์ ในวัยเจ็ดสิบกว่าปียังคงเขียนบทความด้านมานุษยดนตรีวิทยา และปรับปรุงหนังสือ World Music: a global journey ในแต่ละฉบับที่ตีพิมพ์ ได้โอกาสดี ผู้เขียนจึงชวน ‘อาจารย์เทอร์รี’ มานั่งคุยกันเสียหน่อย ว่าด้วยเรื่องดนตรีๆ นี่แหละ

Apichat Pakwan หรือ อภิชาติ ปากหวาน คือโปรเจกต์ดนตรีที่นำเพลงหมอลำมาผสมกับดนตรีแนวดั๊บ ฮิปฮอป อิเล็กโทร โดยที่ดนตรีพื้นเมืองที่เล่นโดยนักดนตรีอีสานรุ่นใหม่ยังคงเด่นชัด

ตุรกีไม่ได้มีดีแค่อิสตันบูล ปราสาทปุยฝ้าย และบอลลูนที่คัปปาโดเกียเท่านั้น แต่ยังมีเฟทิเยคือเมืองท่าริมทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่มีเสน่ห์ไม่แพ้กัน

Bartira เป็นทั้งนักร้อง นักแต่งเพลง ผู้กำกับละครเวที และนักวิชาการ ปัจจุบันนอกจากงานดนตรีแล้ว เธอกำลังศึกษาปริญญาโทด้านมานุษยวิทยาสังคม

ไปกินอาหารเปรูฝีมือเชฟซานติเอโกที่ร้าน Na Cafe at Bangkok 1899 แต่ละเมนูแม้ชื่อจะเรียกยาก แต่รสชาติกลับรู้สึกเหมือนคุ้นเคย เพราะอาหารเปรูคือการผสมผสานอาหารจากหลายชาติเข้าด้วยกัน

‘เซมา’ หรือพิธีกรรมร่ายรำของนักบวชคณะซูฟีนิกายเมฟเลวี (เดอร์วิช) เป็นหนึ่งในไฮไลต์ของการไปเยือนตุรกี ขณะที่นักท่องเที่ยวมองว่านี่คือการแสดง นักบวชเหล่านี้มองว่านี่คือพิธีกรรมเพื่อละอัตตา

Foojohn บาร์แจ๊ซที่มากด้วยเสน่ห์ทั้งเสียงดนตรีที่ใช้นักดนตรีสลับหมุนเวียนมาเล่นอยู่ตลอด เป็นการสร้างความแปลกใหม่ให้กับคนฟัง ค็อกเทลดีๆ ที่ได้แรงบันดาลใจจากยุค 1920s และอาหารฝรั่งเศสสไตล์บิสโทร

John Clewley คือนักเขียนชาวอังกฤษ ที่จับพลัดจับผลูมาอยู่ไทย เขาเขียนเกี่ยวกับ world music มาเป็นเวลา 25 ปี ทางคอลัมน์ ‘World Beat’ ทางหนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ เขายังเป็นดีเจในนาม ‘ดีเจพ่อใหญ่’ และหากใครไปคอนเสิร์ต ‘ลูกทุ่งสแควร์’ ที่อนุสาวรีย์ชัยฯ เมื่อไร ก็น่าจะเจอเขาแน่ๆ

Froth เป็นนิตยสารอิสระที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับคราฟต์เบียร์ในเมืองเมลเบิร์น ออสเตรเลีย ปัจจุบันตีพิมพ์กว่า 40 ฉบับแล้ว บทความในเล่มเขียนด้วยลีลาสนุกสนานมากถึงมากที่สุด และเป็นสิ่งที่ผู้คนตามบาร์ในเมลเบิร์นมักจะหยิบติดมือเสมอ โดยมีผู้ก่อตั้งและลงมือทำเองเกือบทั้งหมดคือ เอมิลี่ เดย์