รักของชารียา ชลิกา และปราณ ติดตรึงใจผู้อ่าน ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต อย่างไร รักของจงสว่าง และผองครอบครัวแห่ง พุทธศักราชอัสดงกับทรงจำของทรงจำของแมวกุหลาบดำ ก็ส่งผลกับหัวใจผู้อ่านได้เพียงนั้น

และสำหรับวีรพร นิติประภา นักเขียนเจ้าของนวนิยายสะเทือนอารมณ์ทั้งสองเรื่องนี้ เราเชื่อเหลือเกินว่าเธอมีวัตถุดิบเป็นความรักจำนวนมากชิ้นที่พบเห็นมาตลอดชีวิต จนต้องชวนเธอมาบอกเล่าให้เราฟัง และนี่คือถ้อยความของเธอ

1. แหวน และความทรงจำ

“เป็นเรื่องของผู้หญิงอายุประมาณ 80 ที่เผอิญพบ แกใส่แหวนทองเล็กๆ ประดับพลอยบ้างเพชรบ้าง  หน้าตาแตกต่างกัน ทั้งหมดประมาณเจ็ดวง ซึ่งได้มาจากบรรดาผู้ชายที่เคยมาจีบคนละวง และแกก็ใส่ติดนิ้วเอาไว้ทั้งหมด โดยไม่ยอมแยกพรากจากความทรงจำของใครคนไหนเลย”

2. รักที่เมืองจีน

“เรื่องของลุงผู้ถูกส่งไปเรียนหนังสือที่เมืองจีนตั้งแต่เด็ก พอโตเป็นหนุ่มก็มีคนรักเป็นเพื่อนนักเรียนด้วยกัน  โดยก่อนที่จีนจะเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นคอมมิวนิสต์ ได้มีสงครามกลางเมือง ยายเป็นห่วง กลัวจะกลับมาไม่ได้ก็เลยเขียนจดหมายไปเรียก บอกว่าป่วยหนักให้กลับมาเยี่ยม  

“พอลุงกลับมาเห็นว่าแม่ไม่ได้ป่วยก็จะกลับไปเมืองจีนอีก ตั้งใจจะไปขอผู้หญิงแต่งงานแล้วพามาอยู่ด้วยกันที่นี่ ยายเห็นบ้านเมืองยังรบกันวุ่นวาย เป็นห่วง ก็ไม่ยอมให้ไป ลุงเป็นไข้รัก ไม่ทำงาน ไม่กินไม่นอน

“จนผ่านไปอีกเกือบสองปียายถึงจะยอมให้กลับไปเมืองจีน แต่พอไปถึงก็ปรากฏว่าระหว่างที่บ้านเมืองวุ่นวายนั้น ลุงก็ไม่ได้มาหา พ่อของผู้หญิงกลัวลูกไม่มีคนดูแล เลยยกลูกสาวให้แต่งไปกับคนอื่นไปแล้ว ลุงจึงอกหักกลับมา

“ผ่านไปอีกสักปีหรือสองปี ลุงก็ทนไม่ไหว บอกว่าผู้หญิงของเขา เขาจะเอาคืน จะกลับไปเมืองจีนให้ได้ หนนี้ยังไงยายก็ไม่ยอม ถ้าจะไปพรากลูกพรากเมียคนอื่น ยายไม่ยอม

“ลุงประกาศว่า ถ้าไม่ให้ไปก็จะไม่ยอมทำงานทำการ และตลอดชีวิตลุงจึงไม่เคยทำงานเลย อาศัยพี่ๆ น้องๆ ช่วยกันแบ่งให้ใช้คนละนิดละหน่อยไปทั้งชีวิต”

(เรื่องนี้ได้ถูกนำไปเขียนถึงในเรื่อง ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต)

3. โศกเศร้าของนางโชว์

“เรื่องของนางโชว์เพศที่สาม ผู้ซึ่งอุตส่าห์อดออมหาเงินแปลงเพศ แต่มักถูกผู้ชายหลอกเอาเงินทองแล้วทิ้งขว้าง เจ็บช้ำเมามายก็จะมาปรับทุกข์กับเพื่อนหญิงที่ขายขนมขบเคี้ยวข้างหน้าโรงโชว์เป็นประจำ

“และในที่สุดก็แต่งงานผู้หญิงขายขนมคนนั้น”

(เรื่องนี้ก็ถูกเขียนใน ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต ด้วยเช่นกัน)

4. สามชีวิตในความหนาวเหน็บของรัสเซีย

“เรื่องจากหนังรัสเซีย เกี่ยวกับเด็กผู้ชายที่อาศัยอยู่ในตึกร้างกับแม่และพ่อเลี้ยง ท่ามกลางฤดูหนาวหฤโหดระหว่างการปิดล้อมของกองทัพเยอรมันช่วงสงครามโลก ทุกวันเด็กต้องฝ่าหิมะไปรับปันอาหาร ได้ขนมปังมาเล็กน้อยก็แบ่งเท่าๆ กันเป็นสามส่วน

“แต่แม่ก็ชอบแอบเอาอีกครึ่งของตัวเองไปวางในจานพ่อเลี้ยงซึ่งตาบอด ด้วยมองไม่เห็นก็หยิบกินไปเรื่อยๆ  จนในที่สุดแม่ก็ตายเพราะขาดอาหาร  แต่หลังแม่ตายพ่อเลี้ยงก็ไม่ยอมกินอะไรเลย  ยกอาหารให้เด็กผู้ชายทั้งหมดจนตายตามแม่ไปอีกคน

“เด็กชายกลายเป็นคนเดียวในตึกที่เหลือรอด”

5. ดวงตาหมาเศร้า

“จากเรื่องสั้นเรื่อง Eyes of a Blue Dog  เป็นเรื่องของผู้ชายซึ่งเรียกผู้หญิงที่จะเจอกันแต่ในความฝันซ้ำๆ ว่า ‘ดวงตาหมาเศร้า’ โดยไม่เคยพบกันเลยในความจริง ฝ่ายผู้หญิงก็เล่าว่าเมื่อตื่น เธอจะเอาลิปสติกเขียนวลี ‘ดวงตาหมาเศร้า’ นั้นไว้บนพื้นหรือผนังตามที่ต่างๆ เพื่อว่าผู้ชายอาจจำได้หากผ่านมาเห็น และหากันพบ”

จาก 5 ความรักในดวงใจของวีรพร มันถูกเล่าเพียงสั้นๆ แต่ส่งผลกับจิตใจผู้อ่านได้ยาวนานกว่าระยะเวลาที่กวาดสายตาอ่าน บ้างเกิดจากจินตนาการของใครสักคน แต่หลายชิ้นคือชิ้นส่วนความทรงจำที่เคยเกิดขึ้นจริง และทั้งหมดนั้นเต็มไปด้วยหลากแง่มุมของความรัก ซึ่งไม่แน่ว่าอาจเข้าไปเขย่าหรือขยายขอบเขตนิยามความรักที่คุณเคยตั้งเอาไว้ในใจตลอดมา

รักก็คงเป็นอย่างนี้—เป็นเรื่องของการพบพาน จากลา จดจำ และไร้ซึ่งข้อจำกัดใดๆ โดยสิ้นเชิง

และนี่คือของขวัญชิ้นเล็กๆ ในเดือนกุมภาพันธ์ที่เราอยากมอบให้คุณ

ภาพถ่ายหน้าแรก : ภาสกร ธวัชธาตรี จาก a day BULLETIN