เมื่อเอ่ยถึง ‘พัทยา’ หากเป็นเมื่อก่อนคงต้องนึกถึงเมืองแห่งแสงสี ผู้คน และสรรพเสียงต่างๆ ที่สร้างบรรยากาศความมีชีวิตชีวาให้เกิดขึ้นรอบตัว ทั้งกลางวันและกลางคืน ไม่ว่าจะเป็นเสียงดังสนั่นของแตรรถยนต์ เสียงเรียกลูกค้าเอะอะจอแจของพ่อค้าแม่ขาย เสียงหัวเราะครื้นเครงของนักท่องเที่ยว จนถึงเสียงเพลงของบาร์สองฝั่งถนนในย่านวอล์กกิ้งสตรีท ทว่าวันนี้หลังการระบาดของโควิด-19 คงเหลือแต่เพียงเสียงของคลื่นกระทบฝั่ง ชวนให้ซึมเศร้าเหงาหงอย
แม้จะบอบช้ำจากพิษเศรษฐกิจที่ชะงักงันในการระบาดระลอกแรก หลายคนยังยืนหยัดสู้ เตรียมพร้อม เพื่อเดินหน้าต่อ จนกระทั่งการระบาดระลอกสองมาตอกย้ำซ้ำเติม ทำให้ความพยายามที่จะลืมตาอ้าปาก เหมือนถูกดึงจมลงสู่มหาสมุทรอีกครั้ง ความสาหัสสากรรจ์จากการไม่มีนักท่องเที่ยวกำลังคร่าชีวิตและจิตวิญญาณนักสู้ของเหล่าผู้ประกอบการไปอย่างช้าๆ
วันนี้ พัทยาที่เคยเต็มไปด้วยผู้คนและความบันเทิง กลับกลายเป็น ‘เมืองไร้เสียง’ ไปเสียแล้ว
Tags: PATTAYA Cityscape, พัทยา, COVID-19
