หากนับโศกนาฏกรรมเดือนตุลาคม ก็ควรต้องบรรจุเหตุการณ์ ‘ตากใบ’ ที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม 2547 เข้าไปด้วย
เหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้นในช่วงประชาธิปไตยเต็มใบ หลังสลายการชุมนุมที่หน้าสถานีตำรวจภูธรตากใบ จังหวัดนราธิวาส ท่ามกลางสถานการณ์ความไม่สงบในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ เจ้าหน้าที่ทหารได้รับคำสั่งให้จับผู้ชุมนุมขึ้นรถทหารด้วยเสียงสั้นๆ ว่า ‘ขนไปให้หมด’ คำสั่งนั้นทำให้ผู้ถูกจับกุมถูกมัดมือมัดเท้าอยู่หลังรถบรรทุกซ้อนกัน 4-5 ชั้น ท่ามกลางอากาศที่ร้อนระอุยาวนานหลายชั่วโมง และจบลงที่การเสียชีวิตด้วยอาการขาดอากาศหายใจของผู้ที่ถูกจับกุมกว่า 78 คน อย่างที่ไม่ควรจะเป็น
แต่ในเวลานั้น กระแสสังคมและเจ้าหน้าที่รัฐได้รับ ‘ใบสั่ง’ ให้จัดการเรื่องดังกล่าวได้ ภายใต้วิธีการแบบนี้ ในเวลาเดียวกับที่สังคมมองคนกลุ่มนี้ด้วยภาพสะท้อนว่าเป็น ‘โจรใต้’ สุดท้าย แม้ทั้งนายกรัฐมนตรีอย่าง ทักษิณ ชินวัตร และผู้บัญชาการทหารบกอย่าง พลเอก ประวิตร วงษ์สุวรรณ จะออกมายอมรับว่ามีความผิดพลาดจนทำให้เกิดการล้มตายที่มากขนาดนั้น จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีผู้ใดที่ต้องรับผิด เป็นการ ‘ลอยนวลพ้นผิด’ ครั้งใหญ่อีกครั้งในเดือนตุลาคม
b-holder ชวนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 18 ปีก่อน เพื่อสำรวจเรื่องเล่าและความเป็นไปได้ที่อยู่เบื้องหลังโศกนาฏกรรมที่ตากใบ และหาคำตอบว่าเพราะเหตุใดเหตุการณ์ตากใบถึงได้จบลงโดยที่ไม่มีใครต้องรับโทษเลยแม้แต่เพียงคนเดียว
