“ถ่ายรูปไหมครับ ถ่ายเสร็จรับรูปได้เลยครับ” 

มือหนึ่งถือกล้อง อีกมือกวักเรียกลูกค้า ปากเปล่งเสียงเป็นภาษาลาวบ้าง ไทยบ้าง บางคนพูดปนภาษาอังกฤษ ระบุว่า ตนเป็นช่างภาพที่ระลึก พร้อมเสิร์ฟภาพถ่ายอันมีฉากหลังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวโดยใช้เวลาคอยภาพไม่นาน

ณ ประตูชัย สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของนครหลวงเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว นอกจากธุรกิจเบเกอรีและเครื่องดื่ม การถ่ายภาพที่ระลึกเป็นอีกหนึ่งอาชีพสร้างรายได้และได้รับความนิยามจากช่างภาพท้องถิ่น เนื่องจากการจะได้สินค้าเป็นภาพถ่ายหนึ่งใบใช้เครื่องมือและเวลาไม่มาก ประกอบกับความต้องการของนักท่องเที่ยวกับการเก็บภาพความทรงจำกับสถานที่อันสวยสด ซึ่งไม่ได้แวะเวียนมาบ่อยครั้ง เสริมให้อาชีพช่างภาพที่ระลึกได้รับความนิยมมากขึ้น

สำหรับเครื่องมือทำเงินของช่างภาพนั้นมีอยู่น้อยชิ้น ไล่จากกล้อง DSLR เครื่องพรินต์ และกระดาษโฟโต้ พร้อมเครื่องแบบช่างภาพโดยมากสวมเสื้อกั๊กมีหมายเลขด้านหลังเสื้อ ที่เรียกได้ว่าเป็นนวัตกรรมคือ ช่างภาพเหล่านี้ใช้แบตเตอรี่จากยานพาหนะเป็นตัวจ่ายไฟให้เครื่องพรินต์แทนการเสียบปลั๊กจากแหล่งจ่ายไฟแบบปกติ เพื่อพรินต์ภาพส่งมอบลูกค้า 

“ไม่ต้องเสียบไฟ แค่ต่อเครื่องพรินต์กับแบตฯ รถ เครื่องพรินต์ก็ทำงานแล้ว” ช่างภาพกล่าว ก่อนชวนเราเดินสำรวจรอบรถมอเตอไซค์และหลังรถยนต์ที่เปรียบเสมือนร้านถ่ายภาพขนาดเล็ก พร้อมผลิตภาพถ่ายหลังกล้องในทุกๆ ที่ที่ยานพาหนะคันนี้ขับถึงส่งถึงมือนักท่องเที่ยวในราคา 80 บาท 

เหล่าช่างภาพที่ถ่ายภาพที่ระลึกตามสถานที่ท่องเที่ยวในลาว ไม่มีหน้าร้านเป็นหลักแหล่ง วันนี้ถ่ายภาพที่ประตูชัย วันพรุ่งนี้อาจย้ายจุดบริการถ่ายภาพไปที่วัดพระธาตุหลวงหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของเวียงจันทน์ แม้จะขยับย้ายไปเป็นช่างภาพยังพื้นที่อื่นไม่หยุดนิ่ง แต่ ณ ในสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ เช่น ประตูชัย จะไม่ขาดแคลนช่างภาพที่ระลึกอย่างแน่นอน

Tags: , , , , , , ,