กินอาหารจีนโฮมเมด เคล้าเสียงเพลงจากแผ่นเสียงวินเทจที่ ‘วัวทองโภชนา’

สารภาพว่าตอนแรกที่ได้ยินชื่อเสียงของ ‘วัวทองโภชนา’ ร้านอาหารจีนใหม่ถอดด้ามในย่านเจริญกรุงแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเห็นทีคงจะเป็นร้านแนวฮิปสเตอร์อีกร้านหนึ่งเป็นแน่ แต่เห็นแก่แหล่งข่าวที่เป็นสายฟู้ดดี้ตัวจริงแล้วก็คงต้องไปลองดูสักหน่อย ซึ่งก็พบว่าแตกต่างจากภาพที่จินตนาการไว้อยู่ไม่น้อย… ก็อย่างที่เขาบอกกันนั่นแหละว่าถ้าจะให้ดี ก็อย่าเพิ่งด่วนสรุปไปซะทุกเรื่อง

จากจินตนาการถึงร้านอาหารฮิปสเตอร์ที่ต้องซุกซ่อนอยู่ในหลืบมุม พร้อมมุมเก๋ๆ ไว้ถ่ายรูป วัวทองโภชนาในซอยเจริญกรุง 45 ปรากฏอยู่ตรงหน้าในรูปแบบของร้านห้องแถวเปิดโล่งเหมือนร้านอาหารโภชนาทั่วไปในย่านเมืองเก่า ตอนที่เราไปเป็นเวลาบ่ายสองโมงแล้ว ลูกค้าในร้านจึงมีประปราย โต๊ะหนึ่งเป็นแกงค์คุณลุงที่กำลังสังสรรค์ไปพร้อมๆ กับเอร็ดอร่อยกับเกาเหลาตรงหน้า อีกโต๊ะหนึ่งเป็นชายหนุ่มที่เจ้าของร้านบอกว่ามาติดๆ กันสามสี่วันแล้ว เครื่องบ่งชี้ถึงความฮิป นอกจากต้นไม้ในบ้านต้นใหญ่และการตกแต่งที่ดูวัยรุ่นหน่อยแล้ว ก็คงมีแต่เสียงร้องของนอร่า โจนส์ ที่ดังออกมาจากเครื่องเล่นแผ่นเสียงบนเคาน์เตอร์ ซึ่งก็ดูสมเหตุสมผลอยู่ เพราะหนึ่งในหุ้นส่วนเจ้าของร้านนี้คือซาวด์ ดีไซเนอร์อย่างชาลี นิภานันท์    

ชาลี นิภานันท์ และป๋วย-กฏธรรม์ โลเกศกุล

ชาลีกับป๋วย-กฏธรรม์ โลเกศกุล หุ้นส่วนอีกคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าจุดเริ่มต้นของวัวทองโภชนานั้น แท้จริงอยู่ที่ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ ชาลีกับป๋วยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนที่สวนกุหลาบ “มีช่วงหนึ่งทำงานด้วยกัน พอออกไปคุยงาน แวะกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อก็คุยกันว่าเออ เราก็กินก๋วยเตี๋ยวเนื้อบ่อยนะ ทำไมไม่เปิดร้านเอง คิดกันมาสักพัก พอเป็นช่วงเปลี่ยนงาน ผมก็ออก เขาก็ออก ก็เลยคุยกันว่าทำไมไม่เอาไอเดียที่เคยคุยกันไว้มาทำจริงๆ” ชาลีเล่าถึงที่มาที่ไป “เราสองคนชอบก๋วยเตี๋ยวเนื้อมาก ไปกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อมาหลายที่ ไปร้านดังมาหลายร้าน ทำไมมันไม่อร่อยอย่างที่เขาว่า ก็นานาจิตตังนะ ถ้าเราเปิดเอง ใช้ของดี วัตถุดิบดีๆไปเลยดีกว่าไหม ก็เลยลองดู ตอนแรกจะเปิดแค่ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อเล็กๆ ธรรมดา แต่พอมาเจอโลเคชั่นก็คิดว่าน่าจะบิดออกมาเป็นอีกโมเดลหนึ่ง ก็เลยเปลี่ยนเป็นโภชนาเลย แล้วมีก๋วยเตี๋ยวเนื้อด้วย” ป๋วยเสริม

จากเวิ้งเล็กๆ ที่มีร้านกาแฟ อาร์ตแกเลอรี และโฮลเทลแห่งนี้ก็เลยมีร้านอาหารเพิ่มมาอีกหนึ่ง แต่ใครจะคิดว่าการทำร้านอาหารจีนในย่านคนจีนนั้นกลายเป็นไม่ใช่เรื่องง่าย “แต่ช่วงแรกที่เริ่มเปิด เริ่มคุยกับคนแถวนี้ตกใจเหมือนกันว่าเปอร์เซ็นต์คนจีนแถวนี้เยอะมาก และคนจีนที่ไม่ทานเนื้อก็เยอะมาก บางคนเดินมาถามว่าขายอะไร พอบอกขายก๋วยเตี๋ยวเนื้อเขาก็ไม่กิน มีหมูมั้ย พอมาแนวนี้ก็เลยปรับมาเป็นโภชนา แต่ให้ก๋วยเตี๋ยวเนื้อเป็นคีย์ ก็เลยแตกออกมาเป็นเมนูอื่นๆ ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มีเมนูมากมาย ทำไปทำมาก็สนุกดีครับ” ชาลีบอก

จากที่เปิดร้านวันแรกเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ และจากเมนูแรกอย่างเกี๊ยวจีน ในวันนี้วัวทองโภชนามีเมนูกว่ายี่สิบเมนู ตั้งแต่เกี๊ยวหมูราดซอสเสฉวน โล้วเพ็กหยั่น (ลูกชิ้นหัวไชเท้า) ยำสาหร่ายจีน เต้าหู้หมูสับพริกเกลือ เกาเหลาและก๋วยเตี๋ยวเนื้อ ข้าวผัดเนื้อตุ๋น หมี่ซั่วเบคอน ไปจนถึงผัดถั่วแขกหมูสับกุ้งแห้งและเนื้อย่างไม้เสียบ และกำลังอยู่ในช่วงพัฒนาเมนูใหม่ๆ เพิ่มขึ้นมาอีกให้สอดคล้องกับช่วงแกรนด์โอเพนนิ่งในเดือนพฤษภาคม อาหารส่วนใหญ่นั้นเป็นสูตรของคุณแม่ของทราย-พิมพ์นารา โลเกศกุล แฟนของป๋วยที่มาจากเมืองชิงเต่า โดยนำมาปรับให้เข้ากับรสคนไทย พร้อมผสมผสานเมนูโปรดในวัยเด็กของชาลีและป๋วย ผลที่ออกมาจึงเป็นอาหารจีนแนวโฮมมี ที่ราคาไม่สูงมาก แต่เน้นคุณภาพวัตถุดิบ “เราอยากทำเป็นอาหารรสมือแม่ครับ เวลาแม่ทำให้ลูกทานก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดใช่ไหม ที่นี่ก็เหมือนกัน ผมว่าที่ลูกค้าส่วนใหญ่ชอบอาจจะเป็นเพราะที่นี่เหมือนครัวบ้าน เราพยายามใช้ของดี พอเขาสัมผัสได้ก็จะกลับมาเรื่อยๆ”

วัตถุดิบหลายๆ อย่างนำเข้ามาจากชิงเต่า ทั้งเต้าหู้จากบ้านทรายที่เป็นโรงงานทำเต้าหู้เนื้อแน่น รวมถึงสาหร่าย ถั่ว และเส้นก๋วยเตี๋ยว ส่วนเนื้อวัวก็เลือกส่วนแก้มและใบพายมาใช้ โดยมาจากฟาร์มที่ราชบุรีและนครราชสีมา “คล้ายๆ กับการทำราเมงนะ มีความคราฟต์ ตั้งแต่เนื้อ ซุป เส้น เส้นนี่มีสองแบบเป็นเส้นเฝิ่นเถียวซึ่งเป็นเส้นมันสำปะหลังกับเส้นเมี่ยงที่คล้ายๆ หมี่ฮ่องกง ทั้งสองแบบนำเข้ามาจากจีน เราอยากทำให้มีเลเยอร์ และให้คนที่นี่ได้ลองอะไรใหม่ๆ ด้วย” และเพื่อให้เข้ากับคอนเซ็ปต์โภชนา ทั้งคู่จึงเพิ่มเมนูไทยเบสิกอย่างข้าวผัดกะเพราและอื่นๆ มาเสริมเพื่อเพิ่มความหลากหลายสำหรับลูกค้าที่มากันเป็นหมู่คณะ พร้อมเมนูมังสวิรัติสำหรับคนที่ไม่ทานเนื้อสัตว์ เห็นได้ชัดว่านอกจากอาหารแล้ว ความใส่ใจลูกค้าของเจ้าของร้านยังผ่านการ ‘คราฟต์’ มาอย่างดี “ด้วยความที่เราเป็นซาวด์ ดีไซเนอร์ด้วยมั้ง เราเล่นดนตรี ทำเสียงประกอบ อาชีพเราต้องมีความคราฟต์ประมาณหนึ่ง พอมาทำร้านอาหารเราเลยใช้ความคราฟต์นี้กับอาหารด้วย คล้ายๆ กับบิดโปรดักต์ ซึ่งจริงๆ แล้วก็คิดคล้ายกันนะ ค่อยๆ แก้โจทย์ เราสองคนไม่ใช่เชฟ ไม่ได้เก่งด้านอาหาร แต่แพสชันด้านอาหารของเรามาจากการชิม พอไม่รู้จะทำยังไงก็ต้องพยายามกับมันเยอะกว่าคนอื่น ปรึกษาคนอื่นเยอะหน่อย ก็สนุกดีครับ เห็นผลได้จริงด้วย ต่างกับเสียงที่เป็นนามธรรม แต่อาหารนี่เห็นเลยว่าคนชอบ คนกลับมาทานซ้ำ เขากลับมาก็ดีใจครับ” ชาลีปิดท้ายอย่างอารมณ์ดี