“ไม่รู้ว่าพี่จำได้อย่างไร แต่ภาพเหล่านี้ยังคงติดตา และไม่เคยหายไปจากใจพี่เลย จนกว่าทั้ง 6 คน หรือ 99 ศพ จะได้รับความเป็นธรรม”

ครบรอบ 12 ปี การสลายการชุมนุม ‘คนเสื้อแดง’ เมื่อเดือน เมษายน-พฤษภาคม 2553 ซึ่งออกมาชุมนุมประท้วงอย่างต่อเนื่อง โดยมีข้อเรียกร้องสำคัญคือต้องการให้ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีในขณะนั้นประกาศยุบสภาแล้วจัดการเลือกตั้งใหม่

การชุมนุมดำเนินไปอย่างต่อเนื่องจนถึงวันที่ 19 พฤษภาคม 2553 รัฐบาลประกาศสลายการชุมนุมทันที โดยศูนย์อำนวยการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉิน (ศอฉ.) ยื่นคำขาดให้กลุ่มคนเสื้อแดงยุติการชุมนุม โดยใช้ปฏิบัติการกระชับพื้นที่อย่างเต็มรูปแบบบริเวณแยกราชประสงค์ มีทั้งการใช้กระสุนจริง พร้อมด้วยพลแม่นปืน และอาวุธสงครามอื่นๆ

แม้ในช่วงบ่าย มวลชนจะประกาศยอมแพ้ แต่ก็ไม่สามารถออกจากพื้นที่ได้ มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 94 ราย มีประชาชนส่วนหนึ่งหนีเข้าไปในวัดปทุมวนาราม ‘เขตอภัยทาน’ ซึ่งถูกกำหนดไว้เป็นพื้นที่ปลอดภัย แต่กระสุนเหล่านั้นก็ไม่เคยปราณี

ทุกๆ ปี ‘คนที่รอดชีวิต’ ต้องกลับมานั่งหวนรำลึกและเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับผู้เสียชีวิต แน่นอนว่าภาพเหล่านั้นไม่เคยจางหายไปจากสายตา

สำหรับ ‘แหวน’ – ณัฎฐธิดา มีวังปลา ทุกคนที่เสียชีวิตวันนั้น ยังคงอยู่กับเธอเสมอ ชื่อเสียงเรียงนามของทั้ง 6 คน ถูกจารึกอยู่บนแขนข้างซ้าย เพื่อเป็นการย้ำเตือนถึงเหตุการณ์อันเลวร้ายในวันนั้น

Tags: , , ,