Game on, Bitch! ถอดบทเรียนโลกการทำงานจาก The Face Thailand Season 3 (Episode 6 – 11 มี.ค. 2560)

***คำเตือน บทความนี้มีการสปอยล์เนื้อหาของรายการ

The Face Thailand Season 3 สัปดาห์นี้ไม่ได้รอดูอะไรมากไปกว่าการปรากฏตัวของ ซอนย่า คูลลิ่ง ที่แค่ท่าเปิดประตูโพละ! กับเสียงเย็นๆ หน้านิ่งๆ “สวัสดีค่า…” ในตัวอย่างทีเซอร์จากสัปดาห์ก่อนก็ทำเอาเด็กๆ ในทวิตเตอร์ร้อนเป็นไฟว่า… “นี่ใครวะ”

โอ๊ย! การเกิดไม่ทันยุคซูเปอร์โมเดลลูกเกด – ซอนย่า – ซินดี้ นี่เท่ากับหนูพลาดยุคเรเนสซองส์ของวงการแฟชั่นไทยเลยนะลูก!

นี่คือ ‘ซอนย่า คูลลิ่ง’ ซูเปอร์โมเดลของประเทศไทย นางพญาแคตวอล์กอีกคนของวงการแฟชั่น เป็นทั้งนางแบบ นักแสดง วีเจระดับอินเตอร์ แม้กระทั่งพากย์มวยก็เคยทำมาแล้ว (กับพี่ลูกเกดนี่แหละ!) เอาดอกมะลิมาไหว้แม่เลยลูก!

การปรากฏตัวของซอนย่าว่าน่าสะพรึงแล้ว แต่ที่น่าสะพรึงกว่าก็ตรงที่รายการ The Face Thailand นี่แหละทำเอาฉันหวาดระแวงว่าพี่ซอนย่าจะมาขายของอะไรหรือเปล่า ถึงกับไปหาข้อมูลเลยทีเดียวว่านางเป็นพรีเซนเตอร์อะไรอยู่ไหม ขืนเปิดประตูโพละ! ออกมานางมาขายน้ำหล่อฮั่งก๊วยล่ะคงหมดอารมณ์!

ดีไปที่พี่ซอนย่าไม่ได้มาขายอะไร นางมาในฐานะร่างทรงของเมนเทอร์ลูกเกดซึ่งติดภารกิจ แต่บอกตรงๆ ว่า แค่ดูพี่ซอนย่ารวบผมตึงเป็นนางพญาหรี่ตาถามเสียงเย็นยะเยือกในห้องมืดว่า “แล้วกำแพงนั้นคือกำแพงอะไร” “รู้ตัวเปล่าว่าผิด” ก็สะพรึงขนลุกเกรียวไปหมดแล้ว!

ส่วนพี่ลูกเกดก็… เอ่อ ตกลงมาเป็นเมนเทอร์หรือมาทำหมูทุบ เอะอะนางทุบ! ทุบ! ทุบ! อย่างเดียวเลยจ้า!
วางดราม่าไว้ข้างๆ ก่อน สัปดาห์นี้มีบทเรียนให้เราเอาไปใช้ในการทำงานอะไรได้บ้าง ทั้ง #ทีมลูกเกด #ทีมบี #ทีมมาช่า #ทีมคุณเต้ ไปด้วยกันได้เลย!

Game on, bitch!!!

เล่นท่ายาก

ตอนแข่งแคมเปญ ทีมมาช่าทำได้ดีในระดับที่มีทุกอย่างที่ควรจะมี แต่ขาดความเซอร์ไพรส์ไปหน่อย เหมือนเป็นเด็กตั้งใจเรียนตอบข้อสอบตรงตามเลคเชอร์ของอาจารย์ แต่อาจารย์คงอยากเห็นว่านอกจากจำเลคเชอร์อาจารย์มาได้ครบแล้ว แล้วคิดอะไรใหม่ได้บ้าง ส่วนทีมบี แม้เมนเทอร์จะทำการบ้านมาดี พยายามใส่ลูกเล่นเข้ามาเยอะเพื่อให้แฟชั่นโชว์ไม่ธรรมดา แต่ลูกทีมไปไม่ถึงก็เลยเละ

แต่ปังสุดและทำได้ถึงที่สุด ต้องขอคารวะเมนเทอร์ลูกเกดเลย เพราะนางใส่ความคิดสร้างสรรค์มาเต็มๆ ชนิดที่ล้ำหน้ากว่าทีมอื่นไปหลายล้านปีแสง ต้องกราบในความเล่นท่ายากของทีมนี้ที่เสี่ยงทำในสิ่งที่แปลก

ความคิดสร้างสรรค์นี่แหละที่ทำให้สิ่งธรรมดากลายเป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดา นวัตกรรมใหม่ๆ ในโลกเราไม่ได้เกิดขึ้นเพราะการทำอะไรแบบเดิมๆ แต่มาจากการสร้างสรรค์หาวิธีการใหม่ๆ ทั้งนั้น

แต่ถ้าเราเลือกจะเล่นท่ายาก หรือทำงานด้วยวิธีการใหม่ๆ ไอเดียใหม่ๆ เราต้องไปให้สุด ทำให้ถึง อย่าครึ่งๆ กลางๆ ยักแย่ยักยันอยู่ จะปังหรือจะแป้กก็อยู่ที่เรา ต้องกล้าที่จะเสี่ยงแล้วไปให้สุด

ทำสิ่งปกติให้ดีแต่ไม่มีอะไรว้าวจะเหมือนทีมมาช่า มีไอเดียแต่ทำแล้วไม่สุดจะเหมือนทีมบี มีไอเดียแต่ทำแล้วสุดจะเหมือนทีมลูกเกด

โลกไม่ได้สวย

เมนเทอร์ลูกเกดประกาศไว้ตั้งแต่ตอนที่แล้วว่าทีมมาช่าส่งใครมาแม่จะทุบ! ทุบ! ทุบ! ให้หมด ขนาดกายหยาบไม่อยู่ ต้องส่งซอนย่ามาเป็นร่างทรง นางก็ยังตามทุบทีมมาช่าอยู่ แต่คนดูคงรู้ว่า ถ้ามองอย่างไม่มีอคติและตัดสินอย่างเป็นธรรม (ว่าแต่ความยุติธรรมมันมีด้วยเหรอในประเทศนี้?!)  ปริม ทีมมาช่าไม่ควรถูกตัดออกด้วยซ้ำ น้องเดินดีกว่าคนอื่น ทั้งเมนเทอร์ทุกคนรวมทั้งซอนย่าร่างทรงเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน อย่างที่ซอนย่าบอกว่ามันคือวันที่ปริมดวงไม่ดีจริงๆ ส่วนเทีย ทีมบี พอสิ้นเสียงซอนย่าคัดปริมออกปุ๊บ นางรีบใส่เกียร์สามเดินหายออกจากห้องอย่างไวเลยจ้า! (ถูกแล้วลูก…เป็นพี่ พี่ก็รีบ เดี๋ยวพี่ซอนย่าเปลี่ยนใจ)

ถามว่าในโลกการทำงานมีคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้น ไร้ความยุติธรรม เอาแต่ใจ คอยอาละวาดฟาดงวงฟาดงาใส่คนอื่นอย่างที่เมนเทอร์ลูกเกดทำในรายการไหม (ขอวงเล็บไว้นิดหนึ่งว่าอย่างที่เมนเทอร์ลูกเกดทำในรายการ เพราะชีวิตจริงพี่ลูกเกดเป็นมืออาชีพมาก – แต่ช็อตพี่ระเบิดหัวเราะแล้วบอกว่า “เจ็บไหมจ๊ะ” นี่โกรธพี่ไม่ลงจริงๆ นะ เพราะพี่เล่นใหญ่จนตลกมาก ขำลั่นมาก) ตอบเลยว่ามี และมีเยอะด้วย (อันนี้ไม่ได้หมายความถึงใครในที่ทำงานของคนเขียนเนอะ บอกไว้ก่อนจะได้ไม่เอาไปเมาท์กัน แหม…อย่าร้อนตัวกันสิจ๊ะ เรื่องนี้ล่ะไวกันจริงจริ๊ง)

ในชีวิตคนเรา สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับและเข้าใจคือ โลกไม่ได้สวยงามอย่างที่เราคิด บางทีเราจะเจอคนที่ทำให้เราเกิดคำถามว่า อะไรที่ทำให้เขากลายเป็นคนแย่ได้ขนาดนั้น (นี่ใช้คำสุภาพสุดแล้วนะ) พ่อแม่เขาเลี้ยงมายังไง เขาเติบโตมากับโลกแบบไหน แล้วทำไมนะทำไมเราต้องมาเจอคนแบบนี้!

เราเปลี่ยนเขาไม่ได้ แต่เราเรียนรู้จากเขาได้ อย่างน้อยที่สุดเขาก็อุตส่าห์ลงทุนทำตัวเลวๆ เพื่อเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้เราดู และให้เราเรียนรู้ว่า ไอ้ที่ไม่ดีมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

สิ่งสำคัญคือ ต้องเตือนตัวเองเอาไว้ว่าเราอย่าเป็นคนแบบนั้น เพราะเรารู้ซึ้งดีว่า การเป็นคนแบบนั้นมันน่ารังเกียจแค่ไหน และมันทำลายตัวเขาเองอย่างไร ยิ่งถ้าเจอกับตัวเอง เรายิ่งต้องอย่าลดตัวเองไปอยู่ในวิถีของความต่ำทรามที่คนอื่นทำไว้กับเรา

ถ้าเราเจอคนที่ไม่ให้เกียรติเรา เรายิ่งต้องเป็นคนที่ให้เกียรติคนอื่น เพราะเรารู้ว่ามันเจ็บแค่ไหนเวลาถูกไม่ให้คุณค่า

ถ้าเราเจอเพื่อนร่วมงานที่ชอบนินทาเรา เอาเราไปเมาท์สาดเสียเทเสีย ต่อหน้าอย่างหนึ่ง ลับหลังอย่างหนึ่ง ไม่มีความจริงใจ เรายิ่งต้องเป็นคนที่ไม่นินทาว่าร้ายคนอื่น เพราะเรารู้ว่าคนขี้เมาท์ก็จะไม่ได้รับความจริงใจกลับคืนเหมือนกัน

ถ้าเราเจอหัวหน้าที่เล่นสกปรก โคตรจะการเมือง ไม่มีความยุติธรรม เล่นพรรคเล่นพวก คนไหนเลียเก่งก็ได้ดีไป เรายิ่งต้องเป็นคนยุติธรรม เพราะเรารู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนที่ทำดีแค่ไหนก็ไม่เคยได้ดี และไม่มีทางที่หัวหน้าแบบนี้จะได้รับความเคารพจากลูกน้องได้จริง

แล้วเจอคนแบบนี้เราต้องทนไหม หรือทนแค่ไหนถึงจะไม่ทน

ให้คิดแบบนี้ครับว่า อยากเติบโตแบบไหนให้ไปอยู่ในที่ที่สร้างเราให้เป็นคนแบบนั้น ไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่มีคนที่เอื้อต่อศักยภาพการเติบโตของเรา โดยดูว่าคนหรือองค์กรไหนให้คุณค่ากับอะไร

ให้คุณค่ากับอะไรในที่นี้ดูจากสิ่งที่เขาทำ อย่าดูแต่สิ่งที่เขาพูด อย่าดูแค่เปลือก คนโม้ๆ กลวงๆ ปลอมๆ ก็เยอะ คนพูดอย่าง ทำอย่าง และไม่ทำอีกหลายอย่างก็ยิ่งเยอะ

ทั้งนี้ทั้งนั้น กลับไปจุดเดิมที่เราคุยกันครับคือ โลกไม่ได้สวยงาม ไม่มีทางที่เราจะเจอทุกอย่างที่เพียบพร้อมเหมือนในฝัน มันจะต้องมีอะไรผีๆ ปลวกๆ โผล่ขึ้นมาอยู่ดี

แต่ทั้งหมดทั้งปวง โลกที่มันไม่สวยนี่แหละครับที่ทำให้เราเติบโต จะเติบโตแบบไหนอยู่ที่เราจะเลือกไหลไปตามโลกหรือเดินตามสิ่งที่ถูกที่ควร

เราไม่ได้มีเส้นชัยเดียวในชีวิต

แม้ปริมจะโดนคัดออก แต่อย่างน้อยปริมน่าจะภูมิใจว่า ไม่มีใครพูดสักคนว่าปริมสมควรโดนออก ทุกคนยอมรับความสามารถของปริมกันหมด เผลอๆ เก่งกว่าบางคนที่ยังอยู่ในรายการด้วยซ้ำ (แต่หนูแค่หมดบุญในรายการนี้แล้วก็เท่านั้นลูก)

บางทีเส้นชัยมันไม่ได้มีอยู่แค่เส้นเดียวในชีวิต ไม่ได้เข้าเส้นชัยนี้ไม่ได้แปลว่าแพ้แล้ว หมดกันชีวิตนี้

เจนนิเฟอร์ ฮัดสัน (Jennifer Hudson) ไม่ได้เป็นคนชนะ American Idol แต่นางได้รับรางวัลออสการ์ และมีผลงานมากกว่าคนที่ชนะอีกหลายคน (ใครชนะบ้างนี่ลืมหมดแล้ว) พี่เบิร์ด, ออฟ ปองศักดิ์, นิว จิ๋ว, เจนนิเฟอร์ คิ้ม นักร้องเหล่านี้เคยประกวดร้องเพลงและไม่ได้ที่หนึ่ง แต่ดูพวกเขาแต่ละคนสิไปไกลขนาดไหน หนังเรื่อง Citizen Kane ไม่ได้รางวัลออสการ์ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม แต่ติดทำเนียบหนังที่ดีที่สุดในโลกที่ทุกคนต้องดู อัล กอร์ (Al Gore) แพ้การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯ แต่มุ่งมั่นทำงานด้านสิ่งแวดล้อมต่อจนได้รางวัลโนเบลและออสการ์ ฯลฯ

ทุกคนเคยแพ้กันมาก่อนในเวทีใดเวทีหนึ่ง เพื่อไปเข้าเส้นชัยในสนามอื่นของชีวิต

เช่นเดียวกัน ถ้าเราชนะบนสนามใดสนามหนึ่งก็ต้องจำไว้ด้วยว่านี่มันเป็นแค่สนามเดียว เราไม่ได้ชนะในทุกเกมของชีวิต

สัปดาห์หน้าจะมีการทุบ! ทุบ! ทุบ! กันอีกไหม เดี๋ยวเรามาติดตามกันใน Game on, Bitch!