ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ

00.45

วงศ์ทนงเล่าให้ฟังว่าเป็นแฟนคลับคอลัมน์ ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ ของหนุ่มเมืองจันท์มาตั้งแต่ตอนเรียน สมัยนั้นแนวการเขียนของหนุ่มเมืองจันท์นั้นเรียกได้ว่ามีเอกลักษณ์ คือ สั้น ง่าย และสนุก วิธีการเขียนแบบนี้มาจากการเป็นนักหนังสือพิมพ์ ที่มีย่อหน้าเยอะ สั้น กระชับ กระชาก และเป็นการนึกถึงคนอ่านที่จินตนาการว่าเป็นคนในพื้นที่ห่างไกล ต้องพยายามเขียนให้เค้าเข้าใจได้ง่ายที่สุด มีการใช้ภาษาพูดในการเขียนหลายครั้ง ซึ่งทำให้คนอ่านมีความรู้สึกเหมือนได้พูดคุยกับผู้เขียนด้วยตัวเอง

ปัจจุบันคอลัมน์ ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ ถูกเขียนต่อเนื่องมาเกือบ 30 ปีแล้ว จุดเริ่มต้นมาจากการตั้งใจเขียนเรื่องธุรกิจที่ย่อยง่าย ชื่อคอลัมน์ก็มาจากอะไรที่ง่ายๆ กินง่าย ย่อยง่าย อย่างร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด จึงกลายเป็นชื่ออย่างที่เห็น แต่กลายเป็นว่าหลายคนเข้าใจผิด คิดว่าเป็นคอลัมน์เกี่ยวกับธุรกิจฟาสต์ฟู้ด

วงศ์ทนงบอกว่าฟาสต์ฟู้ดธุรกิจเป็นหนังสือที่สามารถอ่านซ้ำได้ เอาเล่มที่วางขายหลายปีก่อนกลับมาอ่านใหม่ก็ได้มุมมองความคิดที่แตกต่างจากที่เคยอ่านก่อนหน้า ซึ่งหนุ่มเมืองจันท์เองนั้นเล่าว่าตัวเองก็หยิบกลับมาเปิดอ่านด้วยเช่นกัน เพราะหลายเคสก็หลงลืมไป เมื่อมาเปิดอ่านใหม่ก็ได้ไอเดียเพิ่มเติมด้วยเช่นกัน

เขียนคอลัมน์แบบหนุ่มเมืองจันท์

08.21

วิธีการเขียนคอลัมน์ของหนุ่มเมืองจันท์นั้นเหมือนพ่อครัว ที่รู้ว่าอะไรสามารถกินกับอะไรได้ อันนี้มาบวกอันนี้น่าจะได้รสชาติใหม่ เช่นเดียวกับหนุ่มเมืองจันท์ที่มาจากการเป็นนักข่าวที่สัมภาษณ์คนเยอะ หนึ่งชั่วโมงในการพูดคุยนั้นครึ่งนึงจะใช้ไปกับการถามข้อมูลข่าว ส่วนอีกครึ่งนึงจะเป็นเรื่องชีวิต วิธีคิด ที่สามารถนำมาเป็นวัตถุดิบในการเขียนหนังสือได้ เมื่อข้อมูลที่เก็บไว้มีมากขึ้นเรื่อยๆ หนุ่มเมืองจันท์ก็สามารถนำของเก่ามารวมกับของใหม่ได้ และเมื่อเขียนคอลัมน์อยู่ประจำลิ้นชักนักเขียนจะเกิด ว่าเวลาได้ข้อมูลมาอะไรที่เราควรเก็บไว้ หรืออะไรที่ควรปล่อยผ่าน

แนวคิดที่อยู่ในชื่อหนังสือ

09.50

ชื่อหนังสือแต่ละเล่มของหนุ่มเมืองจันท์จะมีเอกลักษณ์ที่ดูสนุก และเป็นชื่อที่เมื่อได้อ่านแล้วก็น่าคิดตาม เช่น มองโลกง่ายๆ สบายดี, เหยียบโลกไว้ไม่ต้องเครียด, ชีวิตไม่ยากถ้าตั้งโจทย์ง่าย, เดาะโลกดีๆ แล้วตีลังกา หรือแม้กระทั่ง อารมณ์ดีกับชีวิต ซึ่งการตั้งชื่อหนังสือแต่ละเล่มนั้นความจริงแล้วเป็นหลักคิดในการใช้ชีวิตของหนุ่มเมืองจันท์เอง อย่างชีวิตไม่ยากถ้าตั้งโจทย์ง่ายก็มาจากความเชื่อที่ว่าคนเราทุกคนเคยผ่านโรงเรียนมา แล้วช่วงนั้นเราต้องทำข้อสอบที่เราได้คะแนนเมื่อตรงกับเฉลย แต่ในชีวิตจริงมันไม่มีโจทย์แบบนั้น มีแต่ที่เราต้องตั้งเอง เราอยากทำอะไร อยากใช้ชีวิตแบบไหน คนที่ให้คำตอบคือคุณเอง เพราะฉะนั้นมันจะยากหรือง่ายก็ขึ้นอยู่กับการตั้งโจทย์ของตัวคุณเอง

ความสุขกับความสำเร็จ

13.42

สำหรับหนุ่มเมืองจันท์ ความสุขกับความสำเร็จนั้นไม่ใช่สิ่งเดียวกัน บางครั้งการประสบความสำเร็จที่นำมาซึ่งศัตรูก็ย่อมไม่ใช่ความสำเร็จที่มีความสุข เป็นความสำเร็จที่วัดเพียงแค่ผลของงานเท่านั้น แต่ในทางกลับกันบางความสำเร็จก็อาจจะวัดจากความสุขของคนรอบข้างได้

ความสุข ณ จุดที่ยืนอยู่

14.33

คนเรามักคิดถึงความสุขที่ยังมาไม่ถึงโดยหลงลืมความสุข ณ ปัจุบันไปทำให้หลายคนรู้สึกทุกข์ ถ้าคุณเชื่อว่าสิ่งใดเกิดขึ้นแล้วสิ่งนั้นดีเสมอ คุณก็จะมีความสุขกับชีวิตได้ง่าย

วงศ์ทนงเล่าถึงเพื่อนในวงการบันเทิงสองคนที่โทรมาเล่าระบายความทุกข์ให้ฟังว่าแม้จะมีชื่อเสียงเงินทองก็ยังไม่รู้สึกมีความสุขสักที ซึ่งหนุ่มเมืองจันท์ก็แสดงความเห็นว่าอาจเป้นเพราะคนบางคนนั้นลืมตั้งคำถามว่าความสุขของชีวิตคืออะไร อาจไม่ใช่ชื่อเสียง เงินทอง แต่เป็นอย่างอื่น ถ้าคุณลองตั้งคำถามตรงนี้มันก็จะนำคุณให้วิ่งไปหาเป้าหมายได้

เหมือนกับที่ในช่วง 2-3 ปีมานี้ หนุ่มเมืองจันท์ประสบปัญหากับการทำงานที่ไม่รู้ว่าทำไปเพื่ออะไร ปฏิเสธงานไปเยอะมากทั้งที่เมื่อก่อนรับงานเยอะพอสมควร แต่ล่าสุดเมื่อได้เห็นการวิ่งของ ตูน บอดี้สแลม ก็ทำให้เขากลับมารับงานเพิ่มอีกครั้งเพราะรู้ว่างานที่ทำนั้นทำไปเพื่ออะไร อย่างน้อยที่สุดแต่ละงานที่ทำเมื่อได้เงินมา ก็รู้ว่าจะเป็นการทำเพื่อเอาเงินไปบริจาคเหมือนแบบที่ตูนเคยทำเอาไว้

ดีที่สุดในสิ่งที่เป็น

21.52

คนเราไม่ว่าเป็นอะไรจงทำมันให้ดีที่สุด แล้วคุณจะก้าวไปได้ดีขึ้น อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าศักยภาพของเราเป็นอย่างไร ตัวอย่างกองบรรณาธิการบางคนที่เคยทำงานหนังสือรายเดือนแล้วคิดว่างานหนังมาก พอโดนโยกย้ายมาทำหนังสือรายวันจะเริ่มรู้เลยว่าศักยภาพที่แท้จริงในชีวิตนั้นมันทำได้แค่ไหน เพราะเวลามันเดินเป็นวินาที หนักกว่าตอนรายเดือนเยอะมาก สิ่งนี้ก็ทำให้เค้าได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่คิดว่าหนักมันมีหนักกว่านี้อีก และศักยภาพของเค้ามันก็มีมากกว่าที่คิดไว้เช่นกัน ซึ่งถ้าคุณทำสิ่งนี้ให้ดีที่สุดแล้ว จุดหลายจุดมันจะต่อไปให้คุณได้เจอกับชีวิตที่ดีเอง

ค้นให้เจอในสิ่งที่เป็นเรา

24.18

คนที่โชคดีที่สุดคือคนที่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร และต้องการอะไร ต๊อบ-อิทธิพัทธ์ พีระเดชาพันธ์  เจ้าของเถ้าแก่น้อย เคยกล่าวไว้ว่าสิ่งที่เค้าโชคดีที่สุดคือการที่ได้รู้ว่าตัวเค้านั้นชอบอะไร เพราะฉะนั้นเค้าจึงมุ่งไปทางนี้ ไม่มีเสียเวลาไปกับสิ่งอื่น แต่กับบางคนนั้นรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่ยังไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็น อยากเป็นคนอื่น นั่นคือสิ่งที่ทุกข์มาก

แต่ถ้าคุณยังค้นหาไม่เจอตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่าคุณมาถึงทางตัน เพราะเดี๋ยวมันก็จะเจอเอง บางคนเจอตอนอายุสี่สิบกว่า เจ้ของร้านแมคโดนัลด์ก็เริ่มทำธุรกิจตอนห้าสิบกว่า แต่ละคนมีช่วงเวลาที่เหมาะสมไม่เหมือนกัน ถ้าได้เจอเร็วก็ถือว่าโชคดี แต่ถ้ายังไม่เจอก็อย่าไปทุกข์มาก

ให้โอกาสกับสิ่งที่เราไม่รู้

26.12

เจียง เจ๋อหมิน อดีตประธานาธิบดีของจีนเคยกล่าวไว้ว่าความรู้บนโลกนี้มีอยู่สองอย่าง คือรู้ว่าเรารู้อะไร กับรู้ว่าเราไม่รู้อะไร คนส่วนใหญ่ขอบตัดสินคนอื่นเร็วเกินไปเพราะคิดว่าเรารู้ ทั้งที่เรามีสิ่งที่เราไม่รู้อีกมากมาย ถ้าเราลองให้โอกาสกับสิ่งที่เราไม่รู้บางทีมันอาจจะนำไปสู่ความคิดใหม่ๆ ได้

Tags: